Uit de trein!

Jullie willen natuurlijk allemaal weten hoe het was in de trein, zat ik bij drinkende russen? Wat heb ik allemaal gezien, wie heb ik leren kennen? Daar over later meer, nu eerst mijn laatste dag in Moskou

Dag 3
Het blijft raar om je ritme 3 uur te verplaatsen, op het moment van opstaan voelt het nog veel te vroeg en als je naar bed gaat ben je eigenlijk nog niet moe. Zou dit nou een echtet jetlag zijn? Ik weet het niet, wat ik wel eet is dat ik er maar beter aan kan wennen, in de trein ga ik straks door 5 meer tijdzones heen, rare gedachte.

Weer geen ontbijt toen ik wakker werd, ik was op tijd opgestaan maar weer was het cafe dicht, ik besloot maar mijn eten van gisteren op te eten, kon ik nog lekker even wat langer weer in bed kruipen. Daarna heb ik me gedoucht en mijn tas ingepakt want om 12 uur moest ik uitchecken. Gelukkig konden mijn tassen voor 55 roebel bewaard worden in de kluis. Daarna heb ik een willekeurige metro gepakt en ben moskou ingetrokken. Ik wilde eigenlijk op zoek naar oordopjes sinds ik die thuis had laten liggen, maar ik vind alles zo onoverzichtelijk, ik kon het niet vinden.

Een paar dingen die me opvielen aan Moskou:
Als je niet zo goed netjes kunt parkeren is dat hier geen probleem, op de wat minder drukke wegen staan auto’s rijen dik langs de kant geparkeerd, aangezien dat niemand er wat van zegt zal het wel niet zo een probleem zijn, dus misschien is het voor Peter wel wat om naar Moskou te verhuizen, scheelt je bekeuringen ;).

Alle straten zijn extreem schoon, je ziet overal mannen lopen die het weinige vuilnis wat er ligt oppakken, er is geen kauwgom op straat en zelfs sigaretten worden netjes in de daarvoor bestemde bakken gedaan. En dat zijn een hoop sigaretten, geloof me. Ik denk dat zeker de helft tot 3 kwart van de Russen rookt.

Iets anders wat ik nog meer zag waas hoe kleurloos de mensen zijn, iedereen, of bijna iedereen, die je tegen komt heeft zwart, grijs of bruin aan. Ik viel zeker wel op mijn met paarse muts, na enige tijd in de metro te hebben doorgebracht kan ik trouwens ook zeggen dat het altijd druk is in de metro, misschien dat ze zelfs wel s’nachts gaan, dat weet ik niet. Er worden 7 millioen kaartjes verkocht per dag, aangezien dat er 15 mil. Mensen in Moskou wonen zou je kunnen stellen dat ongeveer een kwart van die mensen dagelijks met de metro gaat. Dat kun je zeker wel zien tijdens de spits. Er komt dan ongeveer elke 2 minuten een trein, en de vorige is nog niet weg of er staan al weer een hoop mensen op het perron, onvoorstelbaar zo veel mensen.

Het was inmiddels 6 uur en omdat ik nog wat wilde eten voordat ik weer naar het hotel ging zocht ik een restaurant waar ik echte Russische Bitkie heb gegeten. Het was lekkerder dan dat mama altijd maakt, dat dan wel. (Sorry mam)

Om ongeveer half 8 was ik weer bij het hotel waar ik mijn tassen weer terug kreeg en moest wachten op mijn transfer, Dimitri, die netjes om 8 uur verscheen. Hij werkt voor Tiara tours en kon gelukkig goed engels. Hij vroeg me of alles naar wens was geweest en toen ik vertelde van het ontbijt was hij lichtelijk boos, maar snapte ook wel dat sinds ik geen Russische kan en zij geen engels er gebeurt was wat er gebeurd was. Wat blijkt nou, het complex bestond uit 7 gebouwen en als er in je eigen gebouw geen ontbijt was die dag moest je naar gebouw 1.

Ik denk niet dat ik er dramatisch onder geleden heb.

In elk geval, Dimitri reed me door moskou naar 1 van de 9 stations, en vertelde me wat meer over de stad. Hoewel ik geen foto’s heb gemaakt kan ik je vertellen dat het station prachtig was, Moskou heeft prachtige, grote gebouwen overal.

Toen we aankwamen hadden we nog ongeveer een uur voordat mijn trein ging dus beantwoorde hij nog wat van mijn vragen. Hij vertelde me dat touristen niet bij elkaar geplaatst worden, iedereen koopt een ticket en je word geplaatst afhangelijk van wanneer je het ticket koopt. In de zomer is de trein altijd uitverkocht, maar aangezien het winter was zou het prima kunnen dat ik alleen in een coupe zat.

Mijn wagon was wagon 6, bed 9. Om 5 over 9 reed mijn trein het perron op, en hij was precies zoals op alle plaatjes, lang, groen en deed me denken aan de jaren 60. Bij het instappen werd mijn ticket gecontroleerd, ik zou het terug krijgen in Ulaanbataar, vervolgens worstelde ik me door de kleine gangetjes en deuren met mijn backpack om uiteindelijk aan te kopen bij mijn coupe. Daar waren 4 mongoolse mensen druk bezig de hele coupe vol te stampen met tassen en dozen.

Daarna kwam de conducteur eraan die zei dat ik eerst mocht, waarschijnlijk omdat ik een toerist ben. Mijn spullen nemen nog geen 10e van de ruimte in schat ik maar alles ligt op dit moment vol. Ongeveer 10 minuten later leerde ik dat ik mijn coupe zou delen met Segé, een vrouw van een jaar of 40 met paars haar en een gouden tand. Ze was op visite geweest bij haar zus in Moskou en ging nu weer terug naar huis. Zij spreekt alleen mongools dus het is wat behelpen,maar ik leer al aardig was mongools. Oke, ik het het mongoolse woord voor Kip. (Tekee zo spreek je het uit) en het gebaar voor koud. Een vuist waarvan de pink en duim uitsteken, en die dan heen en weer schudden.

Toen de trein vertrok, 20 minuten nadat ik in was gestapt bleek zij mijn enige reisgenoot te zijn. Onmiddellijk kwamen er pakjes melk tevoorschijn, een zak met brood, een zak met veel te roze worst, van koe gemaakt en een zak met kip. Eerlijk zullen we alles delen is hier blijkbaar het motto want er werd me een broodje met worst in de handen geduwt, het was wel lekker, ookal is de kleur verdacht chemisch roze.

In de wagon, waar ongeveer 28 mensen inpassen zitten op dit moment denk ik 4 of 6 mensen, ik weet niet zeker of er vanacht nog nieuwe in zijn gestapt namelijk.

Rond een uur of 10 kwam Achmed langs gewandeld, hij komt uit Egypte en is volgens mij de enigste andere persoon aan boord die ook engels spreekt. Hij schijnt lichtelijk bekend te zijn in Egypte met zijn reisblog en vertelde mij dat hij later in deze reis ook nog en interview met mijn wilde doen, waarom ik deze reis maak enzo. Zijn camera man stond er bij en keer er naar. Achmed is trouwens wel een doorgewinterde reiziger, hij reist nu al een jaar of 4 en Moskou was zijn 129e stad die hij bezocht.

Het was een lange en vermoeiende dag geweest en om 11 uur gaf Segé aan dat ze wilde gaan slapen. Dat leek me ook wel een goed plan. Ik legde al mijn dekens die ik had gekregen neer op mijn bank en besloot om te gaan slapen in mijn slaapzak. Ik kan je 1 ding vertellen, die banken zijn afschuwelijk hard als je er op probeert te slapen.Gelukkig heb ik wel een paar extra laagjes om lekker te kunnen liggen, maar toch. Maar uiteindelijk lag ik dan toch maar voordat ik sliep was een heel ander verhaal. Het lag best wel lekker ookal was het niet ruim, ik denk een centimeter of 50 a 60.

Ik denk dat ik uiteindelijk rond een uur of half 3 in slaap ben gesukkeld.

Dag 4
Om elf uur werd ik vanmorgen wakker, tenmiste 11 uur moskou tijd, zolang je in de trein door rusland zit reken je altijd in Moskou tijd, ongeacht waar je bent. Na me te hebben aangekleed begaf ik me naar de wc, want ik had nog niet eerder durven kijken, maar het viel allemaal nog mee. De vloer was modderig, maar verder kon het er mee door. Uit de kraan bij het fonteintje kwam water wat je niet mocht drinken, dus uiteindelijk heb ik mijn tanden gepoetst met warm water. Er staat namelijk in elke wagon een ketel met kokend water waar je wel van mag drinken. Balen dat ik er ook niet aan heb gedacht om thee mee te nemen.

Het voedsel van gisteravond was nog niet op, dus ik at nog wat meer brood en bood haar ontbijtkoek aan, wat ze ongelovelijk vies vond. Sindsdien zit ik naar buiten te kijken en moet ik je vertellen dat het prachtig is. Uitgebreid wit landschap trekt aan je voorbereid, afgewisseld door hier een daar was dennen en berkebomen.

Er staan hier ene daar ook dorpen, huizen die schuin staan, of meer, houten hutjes die dapper roken, er moet vast veel gestookt worden om die warm te houden.

De wagon zelf is niet super warm, zit zal voornamelijk komen door het feit dat het toch als de mieter. Hoewel alle kieren zijn dichtgestopt met lagen krantenpapier heeft vooral mijn cabine genoot het koud, straks toch maar even kijken of de kachel aan mag.

Ik zal later voor jullie nog een flmpje maken vanuit de trein, maar het is wel handig om eerst het raampje aan de buitenkant schoon te maken, die is namelijk nog al vies.

Het is ook een extreem raar idee, niet alleen dat je dagen in de trein zit, maar ook het idee dat je met de trein door rusland gaat. Maar ik kan jullie verzekeren, ik ben heel blij dat ik dit gekozen heb! (Voor iedereen die het ook wil doen, serieus, doe het, het is echt de moeite waard, maar als je rijk bent, ga dan voor bussiness class want daar krijg je eten bedient en heb je een douche.) Het is nu 1 uur in de middag moskou tijd, tijd om nog wat meer van het landschap te genieten.

Dag 5
Gisteren is er niet veel gebeurd, ik besloot om wat te eten in het restaurant, gewoon om wat lekkers te eten te hebben en het was best wel goed. Ze hebben een menu kaart met Engels, Russische en Chinees, ik had vlees met tomaat en kaas en iets waarvan ik nog steeds niet weet wat het is, en aardappels. Als toetje had ik een sinasappel die echt lekker was, het was dan ook zeker wel eens tijd voor wat fruit en groente.

Toen ik terug kwam lag de mongoolse vrouw met wie ik mijn coupe deel al te slapen, het was nog maar half 8, ik denk dat ze hier in een soort winterslaap gaan want ze werd half 1 vandaag pas weer wakker, of ze kwam toen pas weer uit bed. Na het eten heb ik de tijd gebruikt om wat te bijbel lezen en te bidden, er is tenslotte weinig anders te doen hier. Best raar idee soms dat alles gewoon door gaat thuis terwijl ik hier ben, het idee dat de McChurch gewoon doorgaat en dat ik aan de denk, en in gedachten erbij ben is heel raar.

Vanmorgen ad ik weinig zin om uit bed te kopen dus ik heb lekker tot een uur of 1 muziek geluisterd. (alle tijden waar ik het hier over heb zjin moskou tijden, alle treinen in het land rijden op moskou tijd, maar ik denk dat we al wel 1 of 2 tijdzones zijn doorgereden.)

Verder was de deur naar coupe 2 ook eindelijk een keer open en maakte ik kennis met 2 Finse jongens die ook aan het backpacken zijn en meteen door gaan naar China. Ik vermoed dat ik alle engels sprekende mensen in de trein nu wel heb gezien. Ze zijn wel super vriendelijk en niet zo populair als Achmed.

Wat ik me ook afvraag is waarom niemand hier in de trein andere kleren aan lijkt te trekken, de vrouw bij mijn in de coupe heeft dag en nacht dezelfde kleren aan, niet erg schoon lijkt mij.
Een ander ding, ze hebben hier geen prullebakken. Niets, nada, nergens.

Het landschap is nog steeds prachtig, ergens vanmorgen zijn we van het europese continent overgegaan naarAzië, eerste keer van mijn leven op een ander continent, spannend. Behalve dat het er net zo uitziet als Rusland en het dus niet extreem spannend is.
Het is nu 5 voor 2, tijd om wat meer in mijn boek te gaan lezen.

---

(ah crap, ik had een heleboel getypt wat nu weg is doordat mijn laptop stotterde)

Overnieuw dan maar:

Toen ik zei Finse jongens meende ik Zweeds, Erik en Erik heetten ze, dat jullie het even weten.
Oke, na de eerste 24 uur in de trein heb je het eigenlijk wel gezien, niet dat ik van de rest niet genoten heb hoor, het was echt een prachtig landschap, maar uren achter elkaar in de trein word toch een beetje monotoon.

Uiteindelijk raak jezelfs gewend aan het ritme van de trein, aan het einde van de laatste dag was het zelfs zo dat het nog steeds voelde alsof de trein reed terwijl je bijvoorbeeld buiten op het station stond.
Over buiten op het stationgesproken, jomig wat was het koud! Ik weet niet precies meer welk station, maar om half 4 in de middag was het al -16. Blijkbaar kan ik niet zo goed tegen zulke kou, want ik had elke keer een bloedneus als ik naar buiten was geweest. Dus na een keer of 2 á 3 had ik dat ook wel gezien.

Ahmed, over wie ik jullie al eerder had verteld, behalve dan dat ik dacht dat hij Achmed heette :p (ja ik ben niet goed met namen, valt het op?) Hij reist over de hele wereld met zijn campaign voor Vrede, Liefde en blijdschap, hij is ook serieus bekend in Egypte en gaat bij elk land ook langs bij de Ambassade, wat hij dus doet is bij ongeveer elk station uit de trein gaan om daar te dansen met mensen en met ze op de foto te gaan. Als ik later de foto’s / het filmpje vind waar ik ook op sta hoor je het nog.

De mongoolse vrouw uit mijn cabine heeft later andere mongolen gevonden (zo heet het echt, ook al voelt het constant of ik ze uitscheld.) en heb ik dus eigenlijk weinig meer gezien na de tweede dag. Het eten wat ze trouwens de eerste dag had uitgestald heeft er bijna de hele rit gelegen lijkt me niet echt lekker.

Omdat de batterij van mijn laptop niet echt lang mee ging (8 uur is natuurlijk wel lang, maar als je 100 uur in de trein zit, is 8 uur natuurlijk minimaal) heb ik de laatste paar dagen gewoon aantekeningen gemaakt. Dus het kan zijn dat alles een beetje door elkaar lijkt, dat is dan ook zo.

Als eerste, ik had al tijden geleden een foto van Daan gekregen van Janneke en die had ik als bladwijzer gestopt in 1 van de boeken die ik had meegenomen op reis, en toen ik dus mijn boek pakte viel de foto eruit. Suki, die mee was met Ahmed was op slag verliefd. Hij bleef maar zeggen dat hij wilde dat zijn kinderen er later ook zo uitzagen. Eric, de blonde Zweed was meer dan bereid om te zorgen dat Suki later blonde kindjes krijgt.

Ahmed, die al ongeveer 4 jaar onafgebroken reist, heeft dus voor een paar maanden Suki mee, wat nou het leuke is, Suki is net zoals mij nog niet echt een ervaren reiziger, hij is zelfs voor deze reis Egypte nog niet uit geweest. Dus die vond Rusland helemaal niets, maar wat hij helemaal erg vond was de kou, nu was het in Moskou nog niet eens echt onder nul, maar hij vertelde me dat het in Egypte zelden kouder is dan 16 graden, boven nul. Arme ziel.

Wat ik verder echt super bijzonder vond was dat ik toen ik in trein zat een stukje las uit het dagboekje dat ik had gekregen van Jessica, ik was aan het nadenken over wat mijn doel eigenlijk was met deze reis, behalve dan het reizen zelf, toen ik bij die dag kwam stond daar Marcus 16:15 15 En hij zei tegen hen: ‘Trek heel de wereld rond en maak aan ieder schepsel het goede nieuws bekend. Lijkt me toch wel vrij duidelijk zo.

Wat ik ook zag, de laatste dag in de trein door Rusland, ongeveer 8 uur voordat we Mongolië in zouden gaan, waren Kamelen. Ik kon mijn ogen haast niet geloven, want Kamelen verwacht je in de dierentuin, of in het circus, niet onder een half gaar afdakje tussen de sneeuw. Erik en Erik geloven me niet zeggen ze omdat ze het niet zelf hebben gezien.

Wat anders over het reizen in de trein, het is best eenzaam. Zeker in de winter is er best een kans dat je in een coupe komt met alleen maar mensen die geen Engels kunnen, dan zijn die 5 dagen echt wel heel lang hoor. Ik zou deze trein eigenlijk ook alleen maar aanraden aan mensen die samen zijn of in de zomer, wanneer het er stikt van touristen. Als je het altijd al een keer hebt willen doen, zeker doen het is amazing.

Wat ik minder vond was hygiene, de toilet was nooit echt schoon, al had ik niet anders verwacht, maar ik wil er niet over denken hoe dat in de zomer is als je 2 toiletten deelt met 40 mensen in plaats van een stuk of 12. Ook vonden mensen het heel gewoon om de hele treinreis dezelfde kleren aan te hebben. Behalve1 man, die je echt minstens 1 keer per dag in zijn onderbroek in de trein spotte. Nu word je niet echt vies, maar ik vond het toch wel prettig om zo nu en dan schone kleren aan te hebben.

Verder heb ik mijn vieze kleren hier via het hotel naar een wasserij laten brengen, het kost nog geen 5 euro en je krijgt alles netjes weer terug, heb je ook weer de lokale economie geholpen.
Volgende punt op mijn lijstje, de snelheid van de trein. Mijn guide, Dimitri die mijn naar de trein bracht vertelde mij dat de trein vandaag de dag al een stuk sneller was dan vroeger, ik wil er dan eigenlijk niet over denken hoe langzaam de trein vroeger was. Grote delen van de dag gaat de trein op een tempo dat je eigenlijk zoiets hebt van, dit kan sneller op de fiets. En hoewel ik het wel snap dat je bijvoorbeeld bij stations langzamer moet gaan, als je in de middle of nowhere bent vind ik dat je best wel wat sneller kunt. Voor je gevoel gaat de trein wel een stuk harder als het donkerder is.

Het is hier natuurijk hartje winter, en dat bekend niet alleen dat het koud is, het betekend ook dat weinig licht is en de zon nooit echt hoog aan de hemel staat. Door de kou is het vrij wel wolkeloos waardoor de zon je coupe fijn opwarmt, wat minder is dat hij best wel fel naar binnen schijnt. Gelukkig heb je aan 2 kanten van de trein ramen dus kun je altijd nog uit de andere kant kijken.
Na ongeveer 100 uur in de trein te hebben doorgebracht voelde ik me vies en vettig, het eerste wat ik dan ook in mijn hotel heb gedaan was een douche nemen. Ik had niet het idee dat ik stonk, mede dankzij mijn deo, maar echt fris was het niet. Nu heb ik hier geen hoge kwaliteit douche, maar het is velen malen beter dan geen douche, laat me je dat vertellen. Mijn haar was zelfs zo vettig dat het weigerde te krullen.

Verder had je in de hele coupe 1 prullenbak, waar ik pas op de laatste dag achter kwam, ik had netjes al mijn troep in een plastic tas gestopt, maar ik was toch wel blij dat ik die niet mee hoefde te nemen.

Verder was de provodnik van mijn trein, Xiou Len Hu een beetje eng, hij had een vertaal programma op zijn telefoon en zei de hele tijd dingen als, je bent een mooie meid, en je lijkt wel een engel.

Om ongeveer 1 uur russische tijd, kwamen we aan bij de 1 na laatste halte in Rusland, hier zou je paspoort enzo worden gecontroleerd. Er kwamen een hoop russen binnen in onze trein wagon, en russen zijn geen vriendelijk mensen, ze nemen je paspoort mee terwijl er een groepje anderen je coupe doorzoekt. Ze trekken echt alles overhoop, maar geen dozen of tassen los. Nu had ik maar 2 tassen, dus met mijn spullen waren ze snel klaar. Met de dozen van mijn coupe genoot, die maar liefst 11 dozen en tassen had, waren ze wel wat langer bezig. Op de tijd dat we zouden vertrekken had niemand nog zijn paspoort terug. Gelukkig kwamen ze 3 kwartier later alsnog langs om onze paspoorten te brengen en konden we verder. Ik vond het absoluut niet jammer op Rusland uit te zijn, laat me je dat vertellen.

De laatste halte in Rusland was een korte 3 minuten waarna we verder ging naar de Mongolische grensovergang. Het verhaal was daar eigenlijk hetzelfde, ze namen je paspoort mee en je coupe werd gecontroleert, maar in tegenstelling tot de russen spraken de mongolen wel Engels en waren ze vriendelijk. Erik en Erik hadden allebei geen visum voor Mongnolie, dus die knepen hem wel een beetje, maar gelukkig kon dat aan de grens gekocht worden dus rond 11 uur Ulaan Baatar tijd gingen we verder.

Bij de grens kwam er ook een man langs waarbij je je roebels in kon wisselen voor Tugnik, het ging zo snel, pas toen hij al weer uit de trein was kwam ik er achter dat hij me flink had afgezet. Gelukkig ging het maar om een paar euro, maar toch wel even een waarschuwing.

Rond middernacht ging ik proberen te slapen, want mijn halte zou komen om half 7 in de morgen. Hopend dat ik me niet zou verslapen zette ik mijn wekker om 6 uur, maar dat bleek niet nodig te zijn, om half 6 maakte de conducteur iedereen die naar Ulaan Baatar moest wakker.

Uitgestapt in Ulaan Baatar en afscheid genomen van Erik en Erik zat ik om tien over half 7 in een taxi onderweg naar mijn hotel. Heerlijk heb ik gedoucht!

Donderdag morgen vertrekt mijn trein naar Beijng om 7 uur, dus ik verwacht dat ik woensdag middag, plaatselijk tijd een blog plaats over mijn tijd in Ulaan Bataar. Ik zal nu nog wat antwoorden geven op de vragen uit mijn blog, en daarna wat foto’s uploaden, en misschien ook wel een filmpje of 2.

Hester:
Ik heb naast mijn backpack ook een kleine schouder tas mee die eventueel onder mijn jas kan voor mijn waardevolle dingen zoals paspoort en geld. Ook heb ik nog een dagrukzak, maar die wil ik eigenlijk kwijt, of eigenlijk niet los meenemen. Ik hoop dat ik na China zoveel spullen uit mijn tas kan doen zodat ik hem niet meer los mee hoef te nemen. Verder zitten in mijn packback alleen maar vervangbare dingen zoals kleding, schoenen en uhm, mijn toilet spullen, dat laat ik ook in jeugdhotels, waar je met meerdere mensen een kamer deelt, gewoon op mijn kamer liggen. Als het word gestolen is jammer, maar het is te veel om overal mee naartoe te nemen.

Ran:
In nederland zijn E-readers best duur, ik hoop eignelijk dat ik er in China 1 goedkoop kan kopen. Alles wat je mee neemt op reis kan namelijk ook gestolen worden, en dan koop ik er liever 1 in china die niet zo duur is.

Verder heb ik ook mijn bijbel en lonely planet Australia mee, allebei belangrijke boeken, maar toch wel zwaar. Ik hoop dat ik mijn bijbel in China naar huis kan sturen, zodat ik die niet mee hoef te nemen. Ik heb al een bijbel van internet gedownload voor op mijn laptop.

Verder wat ik bedoelde met mijn opmerking over het feit dat niemand op straat hoeft te slapen, is dat er in Nederland voldoende opvang aanwezig is, dat wil niet zeggen dat elke dakloze ervoor kiest om daarvan gebruik te maken.

Ik lees en wardeer elke reactie die jullie geven op mijn blog, het is echt super fijn om te lezen hoe iedereen met je mee leeft. Hoewel ik er misschien niet op reageer lees en waardeer ik het zeker wel.
In mijn volgende blog onder andere waarom Mongolië levensgevaarlijk is, welke spullen er uit mijn rugtas gaan verdwijnen en nog veel meer! (Ik zou geld moeten vragen voor het lezen van mijn blog, een beetje bij verdienen ;)