3 weeks have passed...

...Sinds my last blog.

Het is al weer even geleden dat k mijn laatste blog geschreven heb, k ben inmiddels op een ander continent maar ik wilde jullie toch weer even op de hoogte stellen.

Ik schrijft mijn bloggen altijd aan de hand van de foto’s die ik gemaakt hebt en ik ben inmiddels al weer een paar honderd foto’s verder 328 om precies te zijn.. Mijn laatste blog schreef ik in Montréal dus daar gaan we nu verder.

Best lang geleden nu ik er over na denk. 14 oktober. Montréal ligt in Quebec, de franse provincie van Canada, en het duurde me helemaal niet lang om te herinerren dat ik weinig tot geen frans spreek. Ik kan verschillende groente in het frans bestellen maar ja, als je wilt weten waar dat heen moet is dat niet direct waar je naar opzoek bent. Ik wist gelukkig ook nog links en rechts (a droeat en a goosj (en ja zo schrijf je het niet maar spreek je het wel uit). In elk geval, als je een gesprek kon beginnen in het frans en kon vragen hoe het met de ander ging en kon zegge ndat het goed met jou ging, dan vonden ze het minder erg om in het engels over te schakelen. Gelukkig kon ik dat nog wel aan.

Oke, Montréal zelf lijkt enorm op elke amerikaanse stad, behalve als je in het oude centrum komt. Smalle straatjes met scheve huizen en kinderkopjes op de vloer, en opeens voel je dat Franse helemaal.

Dus die paar blokken waren zeker de moeite waard om te bekijken. Wat ook ontzetend indruk wekkend was, was een Cathredraal. Ik ben de presieze naam vergeten maar hij was voor Jozef, de vader van Jezus. En je gelooft je ogen niets, Katholieken kunnen me soms echt verwarren. Mensen komen van over de hele wereld om op de knieen 120 traptreden op te gaan en dan vervolgens tot Jozef te bidden. En hoewel het een enorm indruk wekkend gebouw is blijft het toch een beetje raar dat mensen bidden tot Jozef, enorme standbeelden van Jezus aan het kruis en dat soort iconen geven mij toch altijd een beetje een raar gevoel, geloven de Katholieken niet dat Jezus is opgestaan?

Toen ik weg wilde gaan begonnen ze net met een Mass, een dienst, en nieuwschierig als ik was wilde ik natuurlikj even zien hoe en wat.

Ze begonnen met een priester die iets zegt en de gemeente antwoord dan en dat duurde een half uur. Vervolgens komt er een andere priester en word er gezongen en nog een andere priester komt preken. Ik ben halverwege weg gegaan want ik bleef maar Zelbinion horen, en ik weet toch vrij zeker dat het de naam is van een space schip uit een tv series.

Mijn laatste dag in Montréal was een beetje pet, het regende dat het goot. Dus in plaats van naar het olympisch stadion te gaan zoals gepland ging ik naar de Biodome, een soort van overdekte dierentuin. Daar heb ik ontdekt hoe koel bevers zijn.

Ze hadden daar een heel groot raam waardoor je ze kon zien zwemmen, en ze zwemmen net als hondjes. Zo nu en dan een slag met een achterpoot en daar glijden ze door het water. Super grappig om te zien, heb denk ik wel een half uur staan kijken. Dan gaan ze weer op het land, slepen een tak het water in om dat in hun dam te plaatsen.

Daarna, Quebec city! Ik had al een reservering gemaakt in een hotel toen ik uitvond dat ik met mijn greyhound pas niet naar Quebec kon, ik moest dus losse tickets kopen. Zou ik niet gaan en mijn hostel annuleren moest ik als nog een nacht betalen en dus dat zou ook verspild geld zijn, dus ik kocht tickets en daar ging ik!

Nog meer dan montreal Quevec City is ontzettend Frans, kleine straatjes, grote huizen en een enorm kasteel. Ik had 1 dagje in Quebec City en die verbracht ik met Mei Tang, die me als sinds Ottowa volgde. (Checkte ik ergens in, zag ik haar een paar uur later ook).

In Quebec heb ik ook absoluut de aller tofste winkel ooit gezien. Het was een kerst winkel! De hele winkel was gevuld met kerst muziek, verschillende kerst ornamenten, kerst bomen, glitter, muziek boxen en nog meer fantastische producten. De hebben ook een webwinkel en als het niet te duur is heb ik zeker dingen gezien die ik wel wil bestellen. Je hoefte er maar even binnen te zijn en je was meteen in de kerst sfeer. Raar om dan weer naar buiten te stappen in het warme weer en je ziet alle Halloween versieringen.

Van Quebec City terug naar Montréal en toen van Montréal naar Washington DC!

Wat had ik een lange tijd uitgezien naar deze stad, met alle TV shows die ik volg en zich in Washington afspelen, plus alle wereldberoemde monumenten.

Oke, ik kan een heel verhaal uit typen maar jullie hebben vast allemaal het Washington Monument en the National Mall allemaal wel eens gezien, ik zal er een paar foto’s van plaatsen.

Maar waar ik het echt even over wil hebben is het gedrag van Amerikan ls het op Veteranen aan komt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb ontzettend veel respect voor mensen die in militaire dienst gaan en proberen de wereld een betere plaats te maken, maar ze gaan soms wel heel ver als het op Veteranen aan komt. Ze krijgen in heel veel plekken korting, wild vreemden bedanken ze voor wat ze gedaan hebben en als je een shirt of iets aan hebt die claimt dat je een veteraan bent word er voor je geklapt, op gestaan in de bus of wat dan ook.

Ik vind dat het een beetje ver gaat persoonlijk. Ze worden nog net niet aanbeden. En wat over politie? Die word ontzettend ongewardeerd in de US en worden gehaat terwijl ze eigenlijk hetzelfde werk doen maar dan in hun eigen land.

Verder is the Smithsonian Instute de museum organisatie in DC, ze hebben 17 musea en parken en ze zijn allemaal gratis. Dus daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Ik ben naar de dierentuin geweest (alweer? Ja alweer.) Het Space and Flight Museum en Museum of National Historie. Ik had ook nog naar het museum of American History gewild, maar er zijn maar zo veel uren in een dag.
Waar ik ook ben geweest is de Navy Yard. Want hoewel de officiele NCIS daar geen kantoren meer heeft is het wel waar de tv serie zich afspeelt en als fan kon ik het niet laten om daar langs te gaan. Het was even zoeken om erin te komen, met het vinden van de juiste poort, bezoekerspas krijgen enzovoort maar het was wel ontzettend leuk om er rond te lopen en plekken te herkennen van de tv show.

Na Washington wilde ik eigenlijk direct naar NY, maar met 50 dollar per nacht vond ik dat erg duur. Dus eerst ging ik naar Baltimore. En Baltimore staat bekend om het hoge gehalte van criminele activiteit en ik moet eerlijk zeggen dat het me ook niet echt inspireerde. Er was precies genoeg te doen om me 1,5 dag bezig te houden.

Na Baltimore ging ik naar Philadelphia en zoals jullie zouden moeten weten is dat geboorte plaats van de verenigde staten, hier zijn alle belangrijke documenten geschreven en ondertekend. Hier is het lang ontstaan. Plus, ze staan ook bekend voor de Philly Cheesesteak en niet zonder reden. Jum!

Toen was het zo ver. New York en zoals altijd heb ik prima timing, de dag dat ik kwam (zondag) was de dag dat ze alles afsloten in voorbereiding voor de Orkaan. Gelukkig was ik nog net op tijd om een stukje van de Hillsong Church mee te pakken en dat was zo ongeveer het laatste wat ik had gedaan voor 3 dagen. De supermarkten waren of leeg of gesloten en het stormde zo hard dat ze adviseerden niet naar buiten te gaan.

En toen ik op Dinsdag middag las dat mijn vlucht voor de volgende morgen gecancelled was baalde ik wel. Hoewel ik baalde dat ik neits van NYC had gezien, ik was ook wel een beetje klaar met de US.

Dus meteen bellen, regelen en verzetten. Er was geen vlucht beschikbaar voor 5 november, wat betekende dat ik 5 dagen langer in NYC moest blijven, maar iets is beter dan niets. Veel dingen waren gratis in de volgende dagen, tenminste, de metro die het half deed was gratis, bussen gingen voor niets en the MET was ook gratis voor een dagje. Dus daar heb ik wel een klein beetje geld op kunnen besparen.

Helaas was heel downtown NY nog steeds niet bereikbaar dus dingen zoals Wallstreet, Statue of Libery, Ground Zero en andere down town tourist spots heb ik nog niet gezien.

Als je in NYC bent moet je natuuurlijk ook naar een Broadway show, dus ik stond een uur in de rij voor een half prijs kaartje voor Chicago en het was het helemaal waard. Zodra het doek omhoog gaat heb je helemaal het gevoel dat je in een andere wereld zit. Muziek en dans nemen je mee naar een andere wereld.

En toen op Zondag had ik mijn laaste US avontuur! Ik bedacht me opeens dat ik, als ik op Safari naar het kruger park wilde, ik Malari pillen moest! Dus ik ging onderweg naar de Apotheek waar me werd verteld dat ik een Prescription (briefje van de dokter moest) dus ik naar de dokter. Daar werd me vertelt dat ik zelf de kosten van een consult moest betalen en dan geld terug kon vragen van mijn verzekering. Dus nadat ik was gewogen, gemeten, getempratuurd en mijn blooddruk was gemeten moest ik even uitleggen aan de dokter waarvoor ik kwam. 15 minuten later en 250 dollar armer had ik een briefje voor mijn Malari pillen.

De pillen zelf bleken ook niet goedkoop. 1 pil voor de safari, 1 pil tijdens de safari en de rest na de safari, 8 pillen voor 10 dollar per stuk. Katching. Ik heb de facturen ingedient bij de verzekering.

Die avond ging ik naar Hillsong Church NYC, en ik moet zeggen dat het echt een heerlijke kerk is. De mensen zijn zo ontzettend gast vrij, ze vragen je waar je vandaan komt, en tijdens elke dienst zijn er een paar minuten om kennis te maken met de mensen om je heen, en er word wat afgeknuffeld, maar niet op een verkeerde manier. New York is een stad waar heel veel mensen wonen, maar iedereen leeft heel erg op zichzelf. Soms is de gemeente of de kerk de enige plek waar ze echt contact hebben met mensen.

Het was best een indruk wekkende dienst, zodra de orkaan over was hebben meer dan 600 mensen van de vrijwilligers werk gedaan, van eten koken tot schoonmaken. Bussen vol mensen zijn er gedaan, en dat vond ik echt indruk wekkend om te horen. Want wat er gezegd werd: Die mensen hebben op dat moment geen geld nodig, ze zijn op zoek naar andere mensen.

En toen, om 4 uur in de morgen op maandag ging mijn wekker, want in een half uurtje zou ik worden opgehaald om naar het vliegveld te gaan.

Om eerlijk te zijn maakt ik me een klein beetje zorgen over het naar Zuid Afrika gaan, veel mensen waarschuwen je voor overvallers en 1 vrouw ging zelfs zo ver om me uit te liggen hoe ik me moest verdedigen als ik werd verkracht. Geen wonder dat ik kriebels had.

Ze waarschuwden voor oplichters op het vliegveld en wat dan al niet, maar op het vliegveld nam ik een taxi naar mijn hostel (want bussen komen hier niet) en dat was 50 euro (slik) maar het was een ontzettend leuke man, hij was ook Christen en op de een of andere manier stelde me dat ontzettend gerust. Ik zit hier in een super goede buurt, veel rijke mensen, veel winkels en zelfs een spar!

Het nieuwe geld is ook wel even wennen. Ik had boodschappen gedaan en bij de kassa stond er 120 rand en ik kreeg een halve hart aanval totdat ik bedacht dat het niet meer dan 10 euro was.

Wat er vandaag ook aan de hand is, Amerikaanse verkiezingen. En ik ben zoveel in de US geweest en je kunt er niet omheen. Het schijnt dat het nog best spannend word. Ik hoop echt dat Obama herkozen word, want de plannen die Romney heeft voor de US mogen misschien goed zijn voor de US zelf, maar voor de rest van de wereld niet direct. Hij wil 40% meer geld bestelen aan de militairen. En ze hebben al een enorme leger macht.

Maar ik kan niet stemmen, alleen maar bidden.

Zo, daar is weer een blog, 8 november ga ik op Safari naar het kruger park en ik heb er super veel zin in, krijg er bijna kriebels van, 4 dagen lang kamperen en hopelijk the big five zien!

Tot de volgende keer.