Dag 2
Door: Tamaravels
Blijf op de hoogte en volg Tamara
09 Januari 2012 | Rusland, Moskou
Zo, ook mijn tweede dag in Moskou heb ik overleefd. Het was mijn plan om gisteren vroeg naar bed te gaan, maar dat lukte niet. Beter gezegd, ik lag rond 10 uur lokale tijd op bed, wat ik dacht dat 8 uur Nederlandse tijd was, maar slapen lukte niet. Noem het jetlag, noem het spanning, ik sliep pas rond een uur of 12. Het is warm in het hotel, op mijn kamer hangt een thermometer die netjes 23 graden Celsius aan geeft, lekker als je net uit de kou komt, vreselijk als je wilt slapen. Dus ik heb vannacht met het raam open geslapen, niet dat het veel uithaalde, maar het was beter.
Het hotel waar ik inzit is best wel gedateerd, ik vermoed dat het gebouwd is rond de jaren 60 en sindsdien geen interieur verandering heeft gezien. Het 2 persoonsbed is wat aan de krappe kant voor 2 personen en de lift is zo crap dat de toegestane hoeveelheid van 4 personen haast niet te doen is. Het ruikt er muf en de sprei is goudkleurig, terwijl je onder een deken die in wit katoen is gestopt. Het is in elk geval wel lekker warm. In het matras zelf zitten aan de zijkant meerdere brandplekken van sigaretten, hoewel er niet gerookt mag worden, gebeurd het dus duidelijk wel. De persoon achter de balie zit de hele dag Russische soaps te kijken of de russiche versie van sterren dansen op het ijs, zoiets.
De volgende morgen was er ontbijt van 7 tot 10, dus ik dacht dat als ik om 9 uur uit bed zou komen ik op tijd zou zijn. Toen ik na lang zoeken om half 10 het restaurant had gevonden bleek deze dicht te zijn. Dus ik chagrijnig onderweg om wat ontbijt te scoren. Wil ik de deur van het hotel uitlopen valt mijn oog op een klok die zegt dat het 10:47 is, een uur later dan ik dus dacht dat het was. Stom tijdsverschil ook. Ik dacht haast zeker te weten dat het verschil 2 uur was, bleek he toch 3 te zijn.
In Moskou staat het vol met kiosken, tafeltjes en kleine kraampjes waarin/aan mensen zaken verkopen. Voor zover ik het kan schatten heb je verschillende soorten; Sigaretten en drank, vlees en drank, tijdschriften en drank en dan nog de telefoons en andere elektronica. In Moskou centrum vind je ook veel kraampjes met toeristische prullaria of kraampjes waar je met mensen op de foto kunt die eruit zien als Lenin, Poutin of andere bekende russen die ik niet herkende. Ik moest in elk geval opzoek naar de laatste categorie: Voedsel en drinken. Gelukkig was ik die gisteren al tegen gekomen en hoefde ik alleen maar naar de overkant van de weg en 100 meter lopen.
Oversteken is hier trouwens net een beetje anders dan in Nederland. Een teller telt af en dan heb je tijd om naar de over kant te rennen, Overdag hebben de auto’s 120 seconden en hebben de mensen 20 seconden om over te steken terwijl het in de avond switched naar 90 seconden wachten 15 seconden oversteken. De meeste mensen die schuin over moeten steken doen dat niet in 2 keer, nee die rennen in precies 15 seconden door de slurry recht naar hun doel.
Wat ik ook geleerd heb is om op de mensen op de stoep te letten, als zij zo ver mogelijk van de weg af gaan lopen moet je dat doen, dat betekend namelijk dat er een auto of vrachtwagen aan komt die flink spat.
Ik heb wat dingen opgehaald zoals drinken, een soort van koekjes en een soort van wafels met ananas crème ertussen. Het valt me echt op dat bijna al het eten wat hier word verkocht ontzettend zoet is, snoepjes, koekjes dat soort dingen, zelfs de dingen die ik nu eet barsten van de suiker. Ik denk dat ze dat wel nodig hebben, met de kou verbrand je natuurlijk wel een stuk meer calorieën.
Na wat koekjes gegeten te hebben en mijn kwark, want dat had ik ook nog gekocht, besloot ik nog even weer te gaan liggen want ik was super moe en ook nog misselijk. (spanning, niemand zich zorgen maken.) Na een kleine paniek aanval waarin ik mezelf afvroeg waar ik mee bezig was, op wereldreis gaan zonder echte vaste plannen en afspraken voor het grootste gedeelte terwijl ik er normaal wel van hou om dingen te plannen en zeker te weten. Na mezelf een paar minuutjes gegund te hebben om tot rust te komen en me even lekker te douchen. Helaas viel dat lekker wel mee want het douche water was lauw op zijn best. Er was aan de andere kant wel lekkere douchegel en shampoo in van die zakjes aanwezige.
Rond 1 uur begaf ik me op weg, gewapend met een kaart van de Moskou metro om naar de stad te gaan en dan ook maar het Kremlin en andere bezienswaardigheden te bekijken. Ik denk dat ik langs het huis van Poetin ben gelopen, maar ik weet het niet zeker, er stond in elk geval wel heeeeel veeeeel bewaking om heen die meteen naar je toe kwam lopen als je toevallig even naar het huis keek. Ik stond namelijk de enorme voordeuren te bekijken (Ik denk dat ze wel 3,5 meter waren, zo groot is die Poetin volgens mij helemaal niet.) Kwam er een soldaat achter me staan die net zolang naar me keek totdat ik door liep. Beetje creepy, dat wel.
Dat is een ander ding over Moskou, het land komt heel onvriendelijk over. Je ziet veel soldaten en beveiligingsbeambten, je moet door dezelfde poortjes als op het vliegveld als je naar de metro wilt, en soms staan ze in groepjes naar je te staren. Niet direct een prettige ervaring. Als je pech hebt pikken ze je eruit en gaan ze met een metaal scanner over je heen, als je niet kunt uitleggen waarom het poortje bij je piepte word je meegenomen. Ik was blij dat ik mijn zakmes niet bij me had, die soldaten leten me niet het type om Engels te kunnen.
Het bijzondere van Russische metro-kaartjes verkopers is dat ze gewoon Russische tegen je blijven praten, ook al praat jij in het Engels en zo krijg je bijzondere gesprekken. Gelukkig heb ik van God handen en voeten gekregen die werken en heb ik alle keren een kaartje kunnen bemachtigen voor de metro. Of het genoeg was weet ik niet, ik heb waarschijnlijk zwart gereden, maar daar kan ik weinig aan doen. Er is tenslotte maar zoveel wat je duidelijk kan maken met je handen en je voeten.
De enigste keer dat mijn kaartje weigerde bij het poortje, liet de poortjes bewakingsmevrouw me stiekem door. “Toerist,” ze zei, terwijl ze druk gebaarde dat ik er wel zo langs mocht.
Ondanks de uitleg van een vrouw die wel goed Engels kon, stapte ik toch weer uit bij de verkeerde metro halte. Wat wel bij de metro was, was een McDonalds, dus daar heb ik een hamburger gehaald (bij de Mac waren ze wel voorbereid op buitenlanders met een enorme plaatjes kaart van al hun gerechten.) Daar kon ik op internet en ontdekte ik dat ik ongeveer 1,5 km bij mijn bestemming vandaan was. Hoewel het wel sneeuwde waaide het niet en was het dus mooi weer om te wandelen, gewoon met de grootste winkelstraat door.
In Rusland worden straten en stoepen goed schoongehouden van sneeuw. Op de stoep strooien ze een mengsel van zand en grof zout, terwijl op straat om de haverklap strooi wagen langs rijden. Het is wel glibberig op de stoep maar niemand trekt zich daar wat van aan en loopt gewoon door. Onder tussen zijn gemeente werkers druk in de weer met sneeuwscheppen van een meter breed en staan ze met een soort van houten borden al het slurrie van de weg naar de zijkant te duwen, waar de warme lucht van de metro de sneeuw smelt en het zo het riool in loopt.
Het Kremlin was echt een bijzonder gebouw, je ziet dat het een heel groot gebouw is, maar door de vorm krijg je toch het idee dat het eigenlijk wel een beetje knus is. Het rode plein stond vol met toeristen en ik ben vast onbewust meerdere keren door foto’s heen gelopen.
Het rode plein zelf waren ze overigens aan het schoonmaken met een soort van Sjofel, de sneeuw lag in grote bulten aan de zijkant waar de kinderen blij in sprongen.
Wat ook wel bijzonder is, was de propaganda, ik verstond het natuurlijk niet, maar luidsprekers schalden over het rode plein en ik durf te wedden dat er uitgebreid werd verteld over de geweldige daden van alle onderdrukkers.
Op de terug weg weer hetzelfde probleem met het kopen van een metro kaartje, maar het nemen van de metro zelf ging bijzonder goed. Ik ging niet 1 keer verkeerd en ook het overstappen ging goed. Ik denk ik er wel aan kan wennen. Je moet gewoon goed op kleuren letten en haltes tellen.
Nu zit ik weer in mijn hotel, mijn hoofd maalt alle indrukken van vandaag door, het is best wel heftig om alleen in het grote Moskou te lopen, maar wel bijzonder. Het is raar dat je geen woorden herkent en russen geen paniek maken over de sneeuw die er valt.
Een ander ding dat me opviel is dat er ontzettend veel arme mensen zijn. Mensen die hun hele hebben en houden meeslepen in een paar plastic tassen, zitten bij de ingang van de metro waar het lekker warm is, of staan tussen de toeristen te bedelen. Een andere kant van het verhaal is dat rijke mensen het er ook echt van nemen. Ze worden rond gereden in grote auto’s en hebben altijd wel iemand bij zich die achter ze aan sjouwt met hun spullen, of 1 keer had een man een eigenlijk wel grote hond in een paarse jas met diamantjes (vast wel echte) mee op sleep touw. Ik liep langs winkels waar mensen miljoenen roebels uitgaven terwijl aan de overkant van de straat een moeder met een baby zat te bedelen.
Wat me nog meer opviel was dat de metro stations in de stad zelf vol stonden met prostitués. Op elke hoek stonden wel een paar jongens met strakke broeken en gaten in de juiste plaatsen naar voorbij lopende mannen te knipogen, of bogen meisjes met rokjes met slipjes zich per ongelijk iets te ver voor over. Maar wat me het meest schokte was de leeftijd, ondanks alle make-up denk ik dat de leeftijd begon bij een jaar of 16. Op zo’n moment wil je het liefst een groot en veilig huis hebben waarna je ze allemaal mee naartoe kan nemen en voor ze kan zorgen, maar de soldaten verjagen boos iedereen (lees toeristen en mensen die wel van het leger des heils leken) die zich ermee probeert te bemoeien. Die soldaten zullen vast ook wel wat toegestopt krijgen van iets of iemand.
Ik ben bang dat het voor deze tieners niet meer dan de harde realiteit is, zij moeten hun lichaam verkopen om zichzelf en mischien ook hun familie te onderhouden, terwijl hun baas er met de winst vandoor gaat. Zo zie je op die manier een andere kant van Rusland. In Nederland is er altijd zorg voor mensen en hoeft niemand op straat te slapen.
Morgen is er een nieuwe dag, ik moet om 12 uitchecken en word om 8 uur in de avond opgehaald vanaf mijn hotel om naar de trein gebracht te worden. Ik hoop dat we met een taxi gaan ofzo, want met al mijn tassen in de bus of metro is geen succes.
Verder moet ik dus ook nog zien of ik mijn tassen hier ergens kan stallen over dag. Misschien dat ik het maar even uit typ en er een vertaal machine overheen gooi, ze beloofden personeel wat Engels sprak. Geloof me, ze spreken zoveel Engels als ik Chinees spreek. Wat ze zeggen is: Sorry, don’t understand. Thank you, yes en no.
Wat wel bijzonder is aan Russisch is de uitspraak, in de metro wordt er altijd omgeroepen in welk station je bent en dat je moet uitkijken voor sluitende deuren en wat het volgende station is, op de een of andere manier klinkt dat bijna poëtisch en net zo vloeiend als Frans, terwijl je, wanneer je naar de mensen om je heen luistert word dood gegooid met rauwe en scherpe klanken.
Maar in elk geval, morgen avond stap ik om half 10 plaatselijke tijd op de trein en stap pas weer uit voor langere tijd op zondag, dan ben om half 7 in de morgen (ik denk plaatselijke tijd, tussen Ulaanbataar en Moskou zit ook nog 5 uur tijdsverschil. Dat maakt dat het verschil tussen nederland en Ulaanbataar 8 uur is.) in Ulaanbataar. Als ik daar mijn Rus. Roebels in ga ruilen voor Mongoolse Tugrik ben ik helemaal rijk, want 1 euro is iets meer dan 1800 tugrik.
De man naast me in het vliegtuig heeft me ongeveer een uur lang horror verhalen zitten vertellen over de trans Mongolië expres, dat je tussen de russen zit en dat die uren en uren lang achter elkaar drinken en roken omdat er niets anders te doen is. Hij heeft me een heel verhaal opgehangen over hoe vreselijk het is, dus hoewel ik me nu lichtelijk zorgen maak denk ik dat het wel meevalt en kan het alleen maar beter gaan dan wat hij vertelde.
Nu weet ik ook niet of ik die man serieus moet nemen hoor, hij vertelde me dat hij ongeveer 2 pakjes per dag rookt en als hij reist en dus niets te doen heeft ongeveer 1 fles whisky per 8 uur drinkt. Dure hobby.
Wat ik trouwens ook nog wilde vertellen, Russen hebben kinderwagens op sleeën. Het was het grappigste gezicht ooit.
Ik vond het super leuk om alle reacties vandaag te lezen, en hier even korte reacties van mij:
Janneke: •Schrijven helpt super goed, je krijgt veel op je af en het helpt echt goed om alles op te schrijven en te ordenen. Wat ik hier niet vertel schrijf ik momenteel in mijn dagboek. Hoe voeren Anne-Rieke en Paul het tijdens hun eerste echte dag op de nieuwe school?
Corien:
Dankje, het is wel super bijzonder om te doen. Ik heb bijna alle instrumenten ingepakt, alleen de tamboerijn niet, ik was bang dat hij kapot zou gaan tijdens de reis.
Alie:
Ik kan de reactie gewoon lezen, maak je maar geen zorgen. U had trouwens best mee kunnen gaan met bijvoorbeeld alleen de treinreis, voor 2 weken moet toch wel te pakken zijn in een backpack, zelfs voor u. Waarom het telkens Russische mannen zijn die helpen, Ik denk dat het komt omdat mannen hier vaker en hoger opgeleid worden dan vrouwen waardoor ze eerder Engels spreken van de vrouwen.
Ran:
Ik heb maar minimale kleren bij me, maar het zijn vooral de dingen zoals boeken en andere benodigdheden die het zwaar maken. Gelukkig heb ik hopelijk een hoop van de boeken uit als ik in China ben en kan ik ze daar ruilen voor andere boeken.
Kevin:
Dankje =)
Aan alle anderen, ook bedankt voor jullie reacties!
Bedenk nu dus goed dat ik tot 15 januari geen internet heb, en waarschijnlijk wel langer, het is tenslotte Mongolië dus wie weet waar internet te vinden is. Donderdag kwart over 7 in de morgen vertrekt mijn trein naar Peking waar ik de volgende dag ongeveer kwart voor 3 aankom.
Ik ga wel proberen elke dag in de trein een stukje te typen op mijn laptop zodat ik die allemaal kan publiceren zodra ik weer ergens op internet kan.
Dit is al een enorm verhaal van inmiddels meer dan 2900 woorden, maar er blijven me dingen te binnen schieten die ik nog wil vertellen.
In Moskou is er ook heel veel gratis Wi-Fi op straat, ik vermoed dat de Russische overheid een oogje in het zeil wil houden wat er allemaal gebeurd, maar dat maakt niet uit, op die manier kan ik de stad rondkomen met google maps.
Morgen na het ontbijt ga ik mijn tas zo inpakken dat alles wat ik tijdens mijn treinreis nodig heb vooraan zit, de coupe’s zijn maar klein en ik heb zeker geen ruimte om mijn hele hebben en houwen uit te stallen. Als ik nog ruimte over heb koop ik zeker nog wat meer van die wafels met Ananas creme, ze kosten maar 85 cent per 4, maar zijn echt goed te eten. Er staat wel een datum op van 19 november vorige jaar ontdekte ik net, maar thuis zou ik het ook nog gewoon op eten. Voor het geval iemand ze wil googlen, ze heten BEHCKUE bago*tekentje wat ik niet ken, het ziet er een beetje ^ uit*u gemaakt door Akynb*dit kan een u zijn maar ook een y*eb. Best lastig dat russische.
Wat niet anders is zijn heel veel merken en winkels, grote merken in Nederland hebben ook eigen winkels in Rusland en ook de mediamarkt heeft hier een gigantische winkel.
Zodra mensen ook zien dat je een toerist bent beginnen ze meten tegen je te praten. “Pretti leedie buy watsj?” Waarna ze vervolgens een koffer vol horloges laten zien, ongetwijfeld nep. Zelfde verhaal moet taxi chauffeurs, het begon al toen ik uit het vliegtuig kwam, ze staan in de ontvangst hal te roepen dat ze een taxi hebben en vragen er vervolgens veel te veel geld voor. Ga je naar een officiele taxi chaufeur bij de standplaats kun je vervolgens al voor de helft rond gereden worden.
Wat ook leuk is om te bekijken zijn de mutsenwinkels, zowel onder de grond als boven de grond stikt het van de winkels, maar waar het boven de grond vaak winkels zijn zoals we in nederland ook kennen, zijn het onder de grond allemaal hokjes met vrouwen erin, jij communiceert door een klein raampje wat je wil hebben en zij grijpen het vervolgens van de stapel. De ramen hangen dan vaak ook vol met plaatjes van dingen die ze verkopen, maar zoals ik al zei, mutsen en hoeden winkels te over. Je hebt dan ook mutsen en hoeden in alle soorten in maten, echt bont, nep bont, van die grote cilindervormige of gewoon een simpele gebreide muts zoals ik ook heb. Waar russen trouwens veel mutsen hebben, hebben ze weinig sjaals om. Misschien is het voor hun nog niet koud genoeg om ze tevoorschijn te halen, maar ik was toch maar wat blij met mijn lekkere warme sjaal.
Ik ga er een eind aan breien. Nu even naar de Coffee en Beans hiernaast om dit verhaal te plaatsen en even te surfen op het internet, bekijken wat voor een hotel ik heb in Mongolië en wat ik morgen kan gaan doe hier in de stad.
Het is niet mogelijk om alle foto’s te plaatsen die ik maak, maar ik zal de meest leuke uitkiezen, de rest kan wel door iedereen bekeken worden als ik terug ben.
Het hotel waar ik inzit is best wel gedateerd, ik vermoed dat het gebouwd is rond de jaren 60 en sindsdien geen interieur verandering heeft gezien. Het 2 persoonsbed is wat aan de krappe kant voor 2 personen en de lift is zo crap dat de toegestane hoeveelheid van 4 personen haast niet te doen is. Het ruikt er muf en de sprei is goudkleurig, terwijl je onder een deken die in wit katoen is gestopt. Het is in elk geval wel lekker warm. In het matras zelf zitten aan de zijkant meerdere brandplekken van sigaretten, hoewel er niet gerookt mag worden, gebeurd het dus duidelijk wel. De persoon achter de balie zit de hele dag Russische soaps te kijken of de russiche versie van sterren dansen op het ijs, zoiets.
De volgende morgen was er ontbijt van 7 tot 10, dus ik dacht dat als ik om 9 uur uit bed zou komen ik op tijd zou zijn. Toen ik na lang zoeken om half 10 het restaurant had gevonden bleek deze dicht te zijn. Dus ik chagrijnig onderweg om wat ontbijt te scoren. Wil ik de deur van het hotel uitlopen valt mijn oog op een klok die zegt dat het 10:47 is, een uur later dan ik dus dacht dat het was. Stom tijdsverschil ook. Ik dacht haast zeker te weten dat het verschil 2 uur was, bleek he toch 3 te zijn.
In Moskou staat het vol met kiosken, tafeltjes en kleine kraampjes waarin/aan mensen zaken verkopen. Voor zover ik het kan schatten heb je verschillende soorten; Sigaretten en drank, vlees en drank, tijdschriften en drank en dan nog de telefoons en andere elektronica. In Moskou centrum vind je ook veel kraampjes met toeristische prullaria of kraampjes waar je met mensen op de foto kunt die eruit zien als Lenin, Poutin of andere bekende russen die ik niet herkende. Ik moest in elk geval opzoek naar de laatste categorie: Voedsel en drinken. Gelukkig was ik die gisteren al tegen gekomen en hoefde ik alleen maar naar de overkant van de weg en 100 meter lopen.
Oversteken is hier trouwens net een beetje anders dan in Nederland. Een teller telt af en dan heb je tijd om naar de over kant te rennen, Overdag hebben de auto’s 120 seconden en hebben de mensen 20 seconden om over te steken terwijl het in de avond switched naar 90 seconden wachten 15 seconden oversteken. De meeste mensen die schuin over moeten steken doen dat niet in 2 keer, nee die rennen in precies 15 seconden door de slurry recht naar hun doel.
Wat ik ook geleerd heb is om op de mensen op de stoep te letten, als zij zo ver mogelijk van de weg af gaan lopen moet je dat doen, dat betekend namelijk dat er een auto of vrachtwagen aan komt die flink spat.
Ik heb wat dingen opgehaald zoals drinken, een soort van koekjes en een soort van wafels met ananas crème ertussen. Het valt me echt op dat bijna al het eten wat hier word verkocht ontzettend zoet is, snoepjes, koekjes dat soort dingen, zelfs de dingen die ik nu eet barsten van de suiker. Ik denk dat ze dat wel nodig hebben, met de kou verbrand je natuurlijk wel een stuk meer calorieën.
Na wat koekjes gegeten te hebben en mijn kwark, want dat had ik ook nog gekocht, besloot ik nog even weer te gaan liggen want ik was super moe en ook nog misselijk. (spanning, niemand zich zorgen maken.) Na een kleine paniek aanval waarin ik mezelf afvroeg waar ik mee bezig was, op wereldreis gaan zonder echte vaste plannen en afspraken voor het grootste gedeelte terwijl ik er normaal wel van hou om dingen te plannen en zeker te weten. Na mezelf een paar minuutjes gegund te hebben om tot rust te komen en me even lekker te douchen. Helaas viel dat lekker wel mee want het douche water was lauw op zijn best. Er was aan de andere kant wel lekkere douchegel en shampoo in van die zakjes aanwezige.
Rond 1 uur begaf ik me op weg, gewapend met een kaart van de Moskou metro om naar de stad te gaan en dan ook maar het Kremlin en andere bezienswaardigheden te bekijken. Ik denk dat ik langs het huis van Poetin ben gelopen, maar ik weet het niet zeker, er stond in elk geval wel heeeeel veeeeel bewaking om heen die meteen naar je toe kwam lopen als je toevallig even naar het huis keek. Ik stond namelijk de enorme voordeuren te bekijken (Ik denk dat ze wel 3,5 meter waren, zo groot is die Poetin volgens mij helemaal niet.) Kwam er een soldaat achter me staan die net zolang naar me keek totdat ik door liep. Beetje creepy, dat wel.
Dat is een ander ding over Moskou, het land komt heel onvriendelijk over. Je ziet veel soldaten en beveiligingsbeambten, je moet door dezelfde poortjes als op het vliegveld als je naar de metro wilt, en soms staan ze in groepjes naar je te staren. Niet direct een prettige ervaring. Als je pech hebt pikken ze je eruit en gaan ze met een metaal scanner over je heen, als je niet kunt uitleggen waarom het poortje bij je piepte word je meegenomen. Ik was blij dat ik mijn zakmes niet bij me had, die soldaten leten me niet het type om Engels te kunnen.
Het bijzondere van Russische metro-kaartjes verkopers is dat ze gewoon Russische tegen je blijven praten, ook al praat jij in het Engels en zo krijg je bijzondere gesprekken. Gelukkig heb ik van God handen en voeten gekregen die werken en heb ik alle keren een kaartje kunnen bemachtigen voor de metro. Of het genoeg was weet ik niet, ik heb waarschijnlijk zwart gereden, maar daar kan ik weinig aan doen. Er is tenslotte maar zoveel wat je duidelijk kan maken met je handen en je voeten.
De enigste keer dat mijn kaartje weigerde bij het poortje, liet de poortjes bewakingsmevrouw me stiekem door. “Toerist,” ze zei, terwijl ze druk gebaarde dat ik er wel zo langs mocht.
Ondanks de uitleg van een vrouw die wel goed Engels kon, stapte ik toch weer uit bij de verkeerde metro halte. Wat wel bij de metro was, was een McDonalds, dus daar heb ik een hamburger gehaald (bij de Mac waren ze wel voorbereid op buitenlanders met een enorme plaatjes kaart van al hun gerechten.) Daar kon ik op internet en ontdekte ik dat ik ongeveer 1,5 km bij mijn bestemming vandaan was. Hoewel het wel sneeuwde waaide het niet en was het dus mooi weer om te wandelen, gewoon met de grootste winkelstraat door.
In Rusland worden straten en stoepen goed schoongehouden van sneeuw. Op de stoep strooien ze een mengsel van zand en grof zout, terwijl op straat om de haverklap strooi wagen langs rijden. Het is wel glibberig op de stoep maar niemand trekt zich daar wat van aan en loopt gewoon door. Onder tussen zijn gemeente werkers druk in de weer met sneeuwscheppen van een meter breed en staan ze met een soort van houten borden al het slurrie van de weg naar de zijkant te duwen, waar de warme lucht van de metro de sneeuw smelt en het zo het riool in loopt.
Het Kremlin was echt een bijzonder gebouw, je ziet dat het een heel groot gebouw is, maar door de vorm krijg je toch het idee dat het eigenlijk wel een beetje knus is. Het rode plein stond vol met toeristen en ik ben vast onbewust meerdere keren door foto’s heen gelopen.
Het rode plein zelf waren ze overigens aan het schoonmaken met een soort van Sjofel, de sneeuw lag in grote bulten aan de zijkant waar de kinderen blij in sprongen.
Wat ook wel bijzonder is, was de propaganda, ik verstond het natuurlijk niet, maar luidsprekers schalden over het rode plein en ik durf te wedden dat er uitgebreid werd verteld over de geweldige daden van alle onderdrukkers.
Op de terug weg weer hetzelfde probleem met het kopen van een metro kaartje, maar het nemen van de metro zelf ging bijzonder goed. Ik ging niet 1 keer verkeerd en ook het overstappen ging goed. Ik denk ik er wel aan kan wennen. Je moet gewoon goed op kleuren letten en haltes tellen.
Nu zit ik weer in mijn hotel, mijn hoofd maalt alle indrukken van vandaag door, het is best wel heftig om alleen in het grote Moskou te lopen, maar wel bijzonder. Het is raar dat je geen woorden herkent en russen geen paniek maken over de sneeuw die er valt.
Een ander ding dat me opviel is dat er ontzettend veel arme mensen zijn. Mensen die hun hele hebben en houden meeslepen in een paar plastic tassen, zitten bij de ingang van de metro waar het lekker warm is, of staan tussen de toeristen te bedelen. Een andere kant van het verhaal is dat rijke mensen het er ook echt van nemen. Ze worden rond gereden in grote auto’s en hebben altijd wel iemand bij zich die achter ze aan sjouwt met hun spullen, of 1 keer had een man een eigenlijk wel grote hond in een paarse jas met diamantjes (vast wel echte) mee op sleep touw. Ik liep langs winkels waar mensen miljoenen roebels uitgaven terwijl aan de overkant van de straat een moeder met een baby zat te bedelen.
Wat me nog meer opviel was dat de metro stations in de stad zelf vol stonden met prostitués. Op elke hoek stonden wel een paar jongens met strakke broeken en gaten in de juiste plaatsen naar voorbij lopende mannen te knipogen, of bogen meisjes met rokjes met slipjes zich per ongelijk iets te ver voor over. Maar wat me het meest schokte was de leeftijd, ondanks alle make-up denk ik dat de leeftijd begon bij een jaar of 16. Op zo’n moment wil je het liefst een groot en veilig huis hebben waarna je ze allemaal mee naartoe kan nemen en voor ze kan zorgen, maar de soldaten verjagen boos iedereen (lees toeristen en mensen die wel van het leger des heils leken) die zich ermee probeert te bemoeien. Die soldaten zullen vast ook wel wat toegestopt krijgen van iets of iemand.
Ik ben bang dat het voor deze tieners niet meer dan de harde realiteit is, zij moeten hun lichaam verkopen om zichzelf en mischien ook hun familie te onderhouden, terwijl hun baas er met de winst vandoor gaat. Zo zie je op die manier een andere kant van Rusland. In Nederland is er altijd zorg voor mensen en hoeft niemand op straat te slapen.
Morgen is er een nieuwe dag, ik moet om 12 uitchecken en word om 8 uur in de avond opgehaald vanaf mijn hotel om naar de trein gebracht te worden. Ik hoop dat we met een taxi gaan ofzo, want met al mijn tassen in de bus of metro is geen succes.
Verder moet ik dus ook nog zien of ik mijn tassen hier ergens kan stallen over dag. Misschien dat ik het maar even uit typ en er een vertaal machine overheen gooi, ze beloofden personeel wat Engels sprak. Geloof me, ze spreken zoveel Engels als ik Chinees spreek. Wat ze zeggen is: Sorry, don’t understand. Thank you, yes en no.
Wat wel bijzonder is aan Russisch is de uitspraak, in de metro wordt er altijd omgeroepen in welk station je bent en dat je moet uitkijken voor sluitende deuren en wat het volgende station is, op de een of andere manier klinkt dat bijna poëtisch en net zo vloeiend als Frans, terwijl je, wanneer je naar de mensen om je heen luistert word dood gegooid met rauwe en scherpe klanken.
Maar in elk geval, morgen avond stap ik om half 10 plaatselijke tijd op de trein en stap pas weer uit voor langere tijd op zondag, dan ben om half 7 in de morgen (ik denk plaatselijke tijd, tussen Ulaanbataar en Moskou zit ook nog 5 uur tijdsverschil. Dat maakt dat het verschil tussen nederland en Ulaanbataar 8 uur is.) in Ulaanbataar. Als ik daar mijn Rus. Roebels in ga ruilen voor Mongoolse Tugrik ben ik helemaal rijk, want 1 euro is iets meer dan 1800 tugrik.
De man naast me in het vliegtuig heeft me ongeveer een uur lang horror verhalen zitten vertellen over de trans Mongolië expres, dat je tussen de russen zit en dat die uren en uren lang achter elkaar drinken en roken omdat er niets anders te doen is. Hij heeft me een heel verhaal opgehangen over hoe vreselijk het is, dus hoewel ik me nu lichtelijk zorgen maak denk ik dat het wel meevalt en kan het alleen maar beter gaan dan wat hij vertelde.
Nu weet ik ook niet of ik die man serieus moet nemen hoor, hij vertelde me dat hij ongeveer 2 pakjes per dag rookt en als hij reist en dus niets te doen heeft ongeveer 1 fles whisky per 8 uur drinkt. Dure hobby.
Wat ik trouwens ook nog wilde vertellen, Russen hebben kinderwagens op sleeën. Het was het grappigste gezicht ooit.
Ik vond het super leuk om alle reacties vandaag te lezen, en hier even korte reacties van mij:
Janneke: •Schrijven helpt super goed, je krijgt veel op je af en het helpt echt goed om alles op te schrijven en te ordenen. Wat ik hier niet vertel schrijf ik momenteel in mijn dagboek. Hoe voeren Anne-Rieke en Paul het tijdens hun eerste echte dag op de nieuwe school?
Corien:
Dankje, het is wel super bijzonder om te doen. Ik heb bijna alle instrumenten ingepakt, alleen de tamboerijn niet, ik was bang dat hij kapot zou gaan tijdens de reis.
Alie:
Ik kan de reactie gewoon lezen, maak je maar geen zorgen. U had trouwens best mee kunnen gaan met bijvoorbeeld alleen de treinreis, voor 2 weken moet toch wel te pakken zijn in een backpack, zelfs voor u. Waarom het telkens Russische mannen zijn die helpen, Ik denk dat het komt omdat mannen hier vaker en hoger opgeleid worden dan vrouwen waardoor ze eerder Engels spreken van de vrouwen.
Ran:
Ik heb maar minimale kleren bij me, maar het zijn vooral de dingen zoals boeken en andere benodigdheden die het zwaar maken. Gelukkig heb ik hopelijk een hoop van de boeken uit als ik in China ben en kan ik ze daar ruilen voor andere boeken.
Kevin:
Dankje =)
Aan alle anderen, ook bedankt voor jullie reacties!
Bedenk nu dus goed dat ik tot 15 januari geen internet heb, en waarschijnlijk wel langer, het is tenslotte Mongolië dus wie weet waar internet te vinden is. Donderdag kwart over 7 in de morgen vertrekt mijn trein naar Peking waar ik de volgende dag ongeveer kwart voor 3 aankom.
Ik ga wel proberen elke dag in de trein een stukje te typen op mijn laptop zodat ik die allemaal kan publiceren zodra ik weer ergens op internet kan.
Dit is al een enorm verhaal van inmiddels meer dan 2900 woorden, maar er blijven me dingen te binnen schieten die ik nog wil vertellen.
In Moskou is er ook heel veel gratis Wi-Fi op straat, ik vermoed dat de Russische overheid een oogje in het zeil wil houden wat er allemaal gebeurd, maar dat maakt niet uit, op die manier kan ik de stad rondkomen met google maps.
Morgen na het ontbijt ga ik mijn tas zo inpakken dat alles wat ik tijdens mijn treinreis nodig heb vooraan zit, de coupe’s zijn maar klein en ik heb zeker geen ruimte om mijn hele hebben en houwen uit te stallen. Als ik nog ruimte over heb koop ik zeker nog wat meer van die wafels met Ananas creme, ze kosten maar 85 cent per 4, maar zijn echt goed te eten. Er staat wel een datum op van 19 november vorige jaar ontdekte ik net, maar thuis zou ik het ook nog gewoon op eten. Voor het geval iemand ze wil googlen, ze heten BEHCKUE bago*tekentje wat ik niet ken, het ziet er een beetje ^ uit*u gemaakt door Akynb*dit kan een u zijn maar ook een y*eb. Best lastig dat russische.
Wat niet anders is zijn heel veel merken en winkels, grote merken in Nederland hebben ook eigen winkels in Rusland en ook de mediamarkt heeft hier een gigantische winkel.
Zodra mensen ook zien dat je een toerist bent beginnen ze meten tegen je te praten. “Pretti leedie buy watsj?” Waarna ze vervolgens een koffer vol horloges laten zien, ongetwijfeld nep. Zelfde verhaal moet taxi chauffeurs, het begon al toen ik uit het vliegtuig kwam, ze staan in de ontvangst hal te roepen dat ze een taxi hebben en vragen er vervolgens veel te veel geld voor. Ga je naar een officiele taxi chaufeur bij de standplaats kun je vervolgens al voor de helft rond gereden worden.
Wat ook leuk is om te bekijken zijn de mutsenwinkels, zowel onder de grond als boven de grond stikt het van de winkels, maar waar het boven de grond vaak winkels zijn zoals we in nederland ook kennen, zijn het onder de grond allemaal hokjes met vrouwen erin, jij communiceert door een klein raampje wat je wil hebben en zij grijpen het vervolgens van de stapel. De ramen hangen dan vaak ook vol met plaatjes van dingen die ze verkopen, maar zoals ik al zei, mutsen en hoeden winkels te over. Je hebt dan ook mutsen en hoeden in alle soorten in maten, echt bont, nep bont, van die grote cilindervormige of gewoon een simpele gebreide muts zoals ik ook heb. Waar russen trouwens veel mutsen hebben, hebben ze weinig sjaals om. Misschien is het voor hun nog niet koud genoeg om ze tevoorschijn te halen, maar ik was toch maar wat blij met mijn lekkere warme sjaal.
Ik ga er een eind aan breien. Nu even naar de Coffee en Beans hiernaast om dit verhaal te plaatsen en even te surfen op het internet, bekijken wat voor een hotel ik heb in Mongolië en wat ik morgen kan gaan doe hier in de stad.
Het is niet mogelijk om alle foto’s te plaatsen die ik maak, maar ik zal de meest leuke uitkiezen, de rest kan wel door iedereen bekeken worden als ik terug ben.
-
09 Januari 2012 - 15:45
Je Broertje:
leuk om te horen OJa je oordopjes zijn hier nog thuis
xxxx je broertje -
09 Januari 2012 - 15:55
Gerrit :
Wat heerlijk dat je zoveel aan het ontdekken bent.
Hou je hoofd koel en geniet ervan zoveel je kunt.
Liefs van Gerrit -
09 Januari 2012 - 15:57
Mama:
Nou dat was een super leuk en lang verhaal,
Ik heb trouwens je oordopjes gevonden, ze lagen laten we het zo zeggen tussen de "spulletjes" in de oranje C1000 tas, als ik ze naar china moet sturen hoor ik het dan zsm van je.
Kus -
09 Januari 2012 - 15:59
Mama:
leuke foto's
-
09 Januari 2012 - 16:08
Hester:
Hee!
Leuk om je verhalen zo te lezen. Ik vroeg me af, neem je je backpack ook mee als je bijv. een dagje naar de stad gaat, of heb je dan nog een extra tas waar je de nodige spullen in doet.Zodat je niet je hele hebben en houden telkens mee hoeft te slepen.
Heel veel plezier nog daar!
Groetjes Hester -
09 Januari 2012 - 16:17
Clarieke:
Ik ben lichterlijk jaloers van al die gave verhalen! Kijk nu al uit naar je volgende post!
Groetjes!
-
09 Januari 2012 - 16:21
Janneke:
Ha lieve Tamara, wat bijzonder om zo een beetje 'mee'op wereld reis te zijn, ik zie het helemaal voor me, man wat zie je veel en maak je veel mee, je bent nog maar net weg! dank voor je verslag en knuffel -
09 Januari 2012 - 17:42
Alie:
Wat kun jij prachtig vertellen! Ik zie het zo voor me. Ik vind het echt heel bijzonder dat je je in je eentje toch zo goed redt. Je bent toch maar weer terug gekomen op je kamer. Ik doe het je niet na. Mijn richtingsgevoel is beslist onderontwikkeld. Weet je nog dat je met Clarieke bij ons logeerde en dat ik de auto niet terug kon vinden in de parkeergarage? Jullie liepen er zo naar toe.
Leuk ook om de foto's te zien. Zo zien we toch een heel klein beetje van de omgeving waar je uithangt. Blijf vooral zo leuk schrijven. Het maakt inderdaad je hoofd leeg en je hoeft het niet meer te onthouden. Later kun je je alles zo weer voor de geest halen als je dit terug leest.
Pas goed op jezelf.
Dikke knuffel van Ed en mij. -
09 Januari 2012 - 18:06
Nienke:
Wat een leuke verhalen! Echt superleuk om te lezen :) Ik moest vooral erg lachen om de rijke mensen en honden in paarse diamantjassen en de kinderwagens op sleeën! (wel slim, haha!)
Het klinkt allemaal ook wel een beetje als toen ik in Estland was.. De jaren 60 hotels en de persoon achter de balie, de mensen die allemaal denken dat ze Engels spreken maar nauwelijks yes en no kunnen zeggen. Het lijkt echt alsof je in een andere wereld bent vond ik. Ik ben wel jaloers op al je avonturen hoor! Veel plezier in Mongolië :D Ik heb het even opgezocht, en er moeten ongeveer 300.000 mensen in Mongolië zijn die internet gebruiken? Er wonen 2.7 miljoen mensen, dus ik ben benieuwd of je er internet gaat vinden :) Veel plezier en succes!
xx -
09 Januari 2012 - 18:11
Grietje:
Leuk verhaal je ziet het zo voor je.
Veel geluk en pelezier morgen
Groetje gerard ,grietje en giel -
09 Januari 2012 - 19:06
Corry:
Geweldig om dit al te lezen,je beschrijft het goed,ik hoop dat ik nog vele verhalen van je mag lezen.succes verder.gr corry -
09 Januari 2012 - 19:35
Ran:
Wat kun je toch geweldig schrijven!
Ik stond even mijn mond vol tanden toen je vertelde waar het gewicht van je backpack uiteindelijk vandaan komt...Was een e-reader of zo niet lichter geweest? Of dat je in de diverse steden terplekke een boekhandel met Engelse boeken zou zoeken? Kun je het ruilconcept iets meer aan me uitleggen? Is dat een soort bookcrossing??
En verder wil ik je toch even corrigeren lieve Tamara: er zijn ook in Nederland mensen zonder onderdak... Dan zijn de leefomstandigheden verder hoogstwaarschijnlijk wel 20x beter dan in Moskou, maar toch..
Ik kan me voorstellen dat het heel frustrerend is om als buitenstaander zulke verschillen te zien en er niks aan te kunnen doen!
Nou meis, een goede en veilige reis gewenst! Ik zal bidden voor Zijn bescherming!
liefs, Ran -
09 Januari 2012 - 21:36
Corien Liefers:
Leuk tamara om je verhaal te lezen.
Ik vindt het echt super dapper van je .
Ik wens je een hele goede reis toe naar Mongolie en zie uit naar je volgende verslag.
Wij blijven je volgen en bidden jouw een hele goede reis toe.
Corein -
09 Januari 2012 - 21:37
Tineke:
Wat een heerlijk verhaal! Ik kan alles zo voor me zien! Geweldig :)
Geniet van je reis, hopen dat alles goed gaat en anders heb je toch Moskou al gezien.
liefs,
tineke -
10 Januari 2012 - 08:54
Riena Liefers:
He Tamara, leuk om je zo te kunnen volgen op je verre reis, je hebt al heel wat beleefd!!succes met je treinreis.....hopen dat je niet tussen al te veel dronken Russen komt te zitten hahaha!!!
groetjes Riena -
10 Januari 2012 - 14:32
Alie:
Hallo Taat, ik hoop dat je dit nog leest voor je in de trein stapt. Ik heb wat gegoogled en begrijp uit reisverhalen van mensen die ook met de Trans-Mongolië Express hebben gereisd, dat er toch wel "soort bij soort" wordt gezet. Dus toeristen zoveel mogelijk bij elkaar. Misschien stelt je dat iets gerust. 't Is trouwens wel heel leuk om al die verhalen te lezen. Misschien heb je ze zelf ook wel gelezen voor je op reis ging. Hopelijk valt het allemaal mee en heeft die Rus wat overdreven.
Knuffel -
10 Januari 2012 - 18:09
Henk Van De Vrugt:
Hoi Tamara,
Allereerst nog de beste wensen voor het nieuwe (reis)jaar!
we hopen dat je een geweldige wereld reis vakentie gaat krijgen.
we zullen de reis verslagen bijhouden!
groetjes en poot van Sepp -
11 Januari 2012 - 13:21
Baasjes Van Okki:
Hallo TAMARA
iK HEB GENOTEN VAN JOU VERHAAL.
kNAP HOE JE HET ALLEMAAL DOET.
ALS HET GOED IS ZIT JE NU IN DE TREIN LEKKER TE LEZEN.
OF SCHUD DE TREIN ZO DAT DE LETTERS VOOR JE OGEN DANSEN.
HOPELIJK BEN JE NIET AAN DE DRANK GERAAKT,EN KUNNEN WE SPOEDIG
WEER VAN JE SPANNENDE VERHAAL GENIETEN.
TOT GAUW. -
11 Januari 2012 - 20:06
Melinda:
Wat een heerlijk lang verhaal weer! Ik weet niet precies waar ik moet beginnen met reageren, maar wat ik het grappigst vond is het verhaal van de kinderwagens ;) Leuk ook van je foto's! Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal. Geniet ervan. Liefs Melinda X -
12 Januari 2012 - 10:44
Alida:
Hoi lieve Tamara
Bijzondere verhalen allemaal.
Je neemt ons zo mee door Moskou.
Ben benieuwd wat je Mongolië allemaal tegenkomt.
Heel veel plezier.
liefs alida -
13 Januari 2012 - 10:23
Frijns Wapenveld:
Beste Tamara, was net in de winkel en hoorde van je moeder van je reis en van haar kreeg ik je adres. Super en spannend wat je aan het doen bent. Ik wens je veel succes en een goede reis en zal je blog volgen want het reizen zit mij ook in het bloed. We waren in Moskou en Peking en veel van de andere plaatsen waar je nog naar toe gaat. Alleen niet in Ulan Bator. En ik zie je ouders ook regelmatig dus dan hebben we het over je uiteraard. Veel groeten en ik schrijf nogmaals. H. Frijns Parkweg..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
