Time flies.
Door: Tamaravels
Blijf op de hoogte en volg Tamara
13 April 2012 | Maleisië, Kuala Lumpur
Het is al weer 10 dagen geleden dat ik een blog schreef, raar want aan de ene kant lijkt het al veel langer geleden, maar aan de andere kant kan ik niet geloven dat het maar 10 dagen waren.
Mijn laatste blog schreef ik vanaf Koh Lanta,na acht dagen luieren was het hoog tijd om verder te gaan. Om half 12 werd ik opgehaald want ik ging naar krabi!
Volgens het reisbureau was het een kort ritje, en 5 uur later stond ik dan ook voor het pak-up hostel in Krabi. (In elk lang behalve nederland is een kort ritje langer dan 2 uur.)
Na lekker gedoucht te hebben en even op bed gelegen te hebben, reizen is vermoeiend, ben ik samen met mijn kamer genotes (op dat moment 2 koreaanse en 1 spaanse vrouw) rond wezen lopen en wezen eten. Dat was heel gezellig en het is altijd leuk om reisverhalen te delen.
De volgende dag was heel leuk, en ik had er ook heel veel zin in, want in de middag ging ik namelijk en kookcursus doen! Ik heb 6 verschillende thaise gerechten gemaakt, en het was echt super leuk en lekker. Het was boven mijn budget, maar ik heb er echt ontzettend van genoten.
Die avond waren er nog 4 andere meisjes bij in de kamer, maar die waren frans en weigerden om engels te praten. Ik ben toen met de koreaanse vrouwen wezen eten, we hadden lekker vanalles besteld en dan in het midden van de tafel gezet en gedeeld. Heerlijk was dat.
Die morgen had ik besloten dat ik de volgende dag naar Langkawi wilde, Carpe Diem, en dat betekende dat ik werd op gehaald om 7 uur in de morgen, wat een feest. Het duurde even, maar om 1 uur waren we bij de boot naar Langkawi. Half 2 vertrok ik een boot, prima zou je zeggen, behalve dat die boot vol zat en we moesten wachten tot 4 uur.
Maar goed, om half 4 ging ik door de Douane en was officieel Thailand uit. Inmiddels had ik contact gelegd met Stephan and Tristan, 2 duitse jongens. In de 2 uur durende bootreis hebben we vooral spelletjes gedaan om uiteindelijk in de stromende regen op Langkawi aan te komen. Na door de douane te zijn gegaan was ik officieel in Maleisie. Ik kreeg een stempel voor maar liefst 90 dagen, dus meer dan genoeg tijd in dit prachtige land.
Aangezien ik, noch de 2 duitsers, een plek om te slapen hadden besloten we samen wat op te gaan zoeken. Helaas was het een feestweekend in Maleisie en dat betekende dat er weinig plaats was, na een uur door de stromende regen bij een vracht plekken te zijn geweest vonden we eindelijk een huisje. Het was ver van ideaal en schoon, maar na een dag reizen ben je echt uitgeteld, dus we gingen ervoor.
Het was echt heel gezellig, we gingen uit eten, wat drinken, en om 12 uur rolde ik tevreden mijn bedje in. De volgende dag gingen de jongens een scooter huren en ik ging een massage doen en naar het strand. Ongeacht hoe goed ik me in had gesmeerd, ik verbrande toch weer.
Die avond gingen we ongepland toch weer samen uit eten. De volgende dag gingen Tristan en Stephan al weer weg, in de middag, en ik besloot nog een nachtje te blijven. (Het was gewoon een grote hal met 12 plekken waar 2 of 3 matrassen op elkaar lagen, geen airco of niets. Je krijgt waar je voor betaald.)
In elk geval, die morgen gingen we met zijn 3en naar de waterval, het was echt super mooi. Je moest een flink eind omhoog klimmen, 350 treden om bij de waterval te komen, maar het was het wel waard. Je kon nog eens 250 treden omhoog om het begin van de waterval te zien. Je kon hier aan beide kanten van het water kijken, maar helaas was het water gladder dan ik dacht, en lag ik bijna helemaal onder water. Jup, zo atletisch ben ik.
Maar het is zo warm hier dat het niet lang duurde of ik was droog genoeg. De duitsers gingen naar KL en ik? Ik ging lekker mijn boek lezen.
De volgende dag had ik de reis naar Penang gepland, die morgen heb ik vooral uitgeslapen, omdat het minder warm was dan midden in de nacht, en om half 3 was het tijd om richting Penang te gaan. Nu had ik van Krabi naar Langkawi 2 franse meisjes ontmoet, en ook op mijn reis van Langkawi naar Penang deelde ik een busje met dezelfde meisjes.
Toen ik in Penang aankwam was het 8 uur, maar gelukkig kon ik mijn hostel makkelijk vinden. De taxi chauffeur zei dat het minstens een half uur lopen was, maar ik geloofde hem niet. Hij had me wel bijna, want een half uur met een backpack van 17 kilo, rugzak en op slippers is geen pretje, maar ik wist dat het dichterbij was, en na 10 minuten stond ik dan ook al in mijn hostel.
Die avond heb ik orginele kip tandoori gegeten, die helemaal niets lijkt op de kip tandoori uit de knorr pakken, en dook tevreden mijn bedje in, na een douche in de super luxe douchjes hier, massage stralen en een regendouche.
De volgende dag heb ik was geshopt, want ik had meer hitte bestendige kleren nodig en nieuwe slippers, mijn oude stonden namelijk op het punt om te breken, wat de volgende dag dan ook gebeurde.
Verder heb ik in de afgelopen dagen hier ook rondgekeken, het grootste gedeelte van Georgetown, waar ik ben, is namelijk beschermd door de Unesco, super mooi.
Vandaag heb ik ook wat bijzonders gedaan. Na optijd opgestaan te zijn kwam ik erachter dat mijn kamergenotes dezelfde plannen hadden als ik, namelijk naar monkey beach gaan. Na ontbijt en alles vertrokken we uiteindlijk naar de bus, om een uur later bij het nationale park aan te komen.
Bij het park aangekomen hadden we 2 keuzes, we konden 4 kilometer door het park lopen. (we namen de term Jungle was losjes) of voor 40 RM een boot huren. Dapper gingen we op weg door de jungle, hoe ver kan 4 kilomter immers zijn. Wat heb ik me vergist. Er was zelden een goed begaanbaar pad, je moest ove rotsblokken, boomstronken en weet ik het wat dan al niet. Verder is het echt enorm warm en vochtig, echt afzien dus. Ik was de langzaamste, in mijn non-atletische vorm en werd al snel achterop gelopen door een kiwi (kiwi is iemand uit Nieuw Zeeland, ik noem hem zo want ik weet zijn naam niet.) Hij heeft de rest van de dag met ons doorgebracht.
Natuurlijk kon ik het niet in 1 keer doen en moest ik een stop maken, bibberend zat ik daar, me afvragend wat ik wel niet dacht dat ik aan het doen was. Maar na een paar minuten kon ik weer en bleek dichtbij het strand te zijn.
Helaas waren er niet echt veel apen op het strand, er zaten een paar in de bosjes, maar het was waarschijnlijk te warm voor ze.
Gelukkig namen we op de terugweg een boot terug, ik denk niet dat ik het anders overleeft had.
Na 1,5 uur terug in de volle bus waren we eindelijk weer in Georgetown en daar gingen we met zijn 4 wat eten. Uiteindelijk hebben we bijna 5 uur in dat tentje gezeten, waar ze slechte muziek draaiden maar ons niet weg stuurden.
Terug in het hostel heb ik lekker gedoucht (het zweet doorweekte mijn kleren, letterlijk) lig ik nu in bed, het is hier bijna middernacht en ik ben super moe, maar ik wilde toch even een blog schrijven.
Ik heb het ontzettend naar mijn zin op reis, en als ik tot nu toe 1 ding geleerd het, is dat je tijdens het reizen niet locaties afstreept maar juist bijschrijft.
Verder wil ik het volgende met jullie delen, het komt van de reisblog van NomadicMatt.com en het is een stukje over een blog die ging over liegen. Als je op reis bent weet niemand wie je echt bent, je kunt jezelf anders laten zijn dat je bent. Hij sloot de blog af met het volgende stukje wat ik wel heel mooi vond.
But sometimes the process of traveling is about leaving your old self behind. Travel gives us a chance to be someone new, unencumbered by the baggage of home and the past. We can reinvent ourselves. Sometimes that’s a good thing. You can be the person you have always wanted to be. Travel can be that push that forces us to change the parts of us we have always wanted to but have always found an excuse not too.
ps, onder al het rood ben ik ook al behoorlijk bruin, in elk geval zo bruin als ik ooit ga worden.
Mijn laatste blog schreef ik vanaf Koh Lanta,na acht dagen luieren was het hoog tijd om verder te gaan. Om half 12 werd ik opgehaald want ik ging naar krabi!
Volgens het reisbureau was het een kort ritje, en 5 uur later stond ik dan ook voor het pak-up hostel in Krabi. (In elk lang behalve nederland is een kort ritje langer dan 2 uur.)
Na lekker gedoucht te hebben en even op bed gelegen te hebben, reizen is vermoeiend, ben ik samen met mijn kamer genotes (op dat moment 2 koreaanse en 1 spaanse vrouw) rond wezen lopen en wezen eten. Dat was heel gezellig en het is altijd leuk om reisverhalen te delen.
De volgende dag was heel leuk, en ik had er ook heel veel zin in, want in de middag ging ik namelijk en kookcursus doen! Ik heb 6 verschillende thaise gerechten gemaakt, en het was echt super leuk en lekker. Het was boven mijn budget, maar ik heb er echt ontzettend van genoten.
Die avond waren er nog 4 andere meisjes bij in de kamer, maar die waren frans en weigerden om engels te praten. Ik ben toen met de koreaanse vrouwen wezen eten, we hadden lekker vanalles besteld en dan in het midden van de tafel gezet en gedeeld. Heerlijk was dat.
Die morgen had ik besloten dat ik de volgende dag naar Langkawi wilde, Carpe Diem, en dat betekende dat ik werd op gehaald om 7 uur in de morgen, wat een feest. Het duurde even, maar om 1 uur waren we bij de boot naar Langkawi. Half 2 vertrok ik een boot, prima zou je zeggen, behalve dat die boot vol zat en we moesten wachten tot 4 uur.
Maar goed, om half 4 ging ik door de Douane en was officieel Thailand uit. Inmiddels had ik contact gelegd met Stephan and Tristan, 2 duitse jongens. In de 2 uur durende bootreis hebben we vooral spelletjes gedaan om uiteindelijk in de stromende regen op Langkawi aan te komen. Na door de douane te zijn gegaan was ik officieel in Maleisie. Ik kreeg een stempel voor maar liefst 90 dagen, dus meer dan genoeg tijd in dit prachtige land.
Aangezien ik, noch de 2 duitsers, een plek om te slapen hadden besloten we samen wat op te gaan zoeken. Helaas was het een feestweekend in Maleisie en dat betekende dat er weinig plaats was, na een uur door de stromende regen bij een vracht plekken te zijn geweest vonden we eindelijk een huisje. Het was ver van ideaal en schoon, maar na een dag reizen ben je echt uitgeteld, dus we gingen ervoor.
Het was echt heel gezellig, we gingen uit eten, wat drinken, en om 12 uur rolde ik tevreden mijn bedje in. De volgende dag gingen de jongens een scooter huren en ik ging een massage doen en naar het strand. Ongeacht hoe goed ik me in had gesmeerd, ik verbrande toch weer.
Die avond gingen we ongepland toch weer samen uit eten. De volgende dag gingen Tristan en Stephan al weer weg, in de middag, en ik besloot nog een nachtje te blijven. (Het was gewoon een grote hal met 12 plekken waar 2 of 3 matrassen op elkaar lagen, geen airco of niets. Je krijgt waar je voor betaald.)
In elk geval, die morgen gingen we met zijn 3en naar de waterval, het was echt super mooi. Je moest een flink eind omhoog klimmen, 350 treden om bij de waterval te komen, maar het was het wel waard. Je kon nog eens 250 treden omhoog om het begin van de waterval te zien. Je kon hier aan beide kanten van het water kijken, maar helaas was het water gladder dan ik dacht, en lag ik bijna helemaal onder water. Jup, zo atletisch ben ik.
Maar het is zo warm hier dat het niet lang duurde of ik was droog genoeg. De duitsers gingen naar KL en ik? Ik ging lekker mijn boek lezen.
De volgende dag had ik de reis naar Penang gepland, die morgen heb ik vooral uitgeslapen, omdat het minder warm was dan midden in de nacht, en om half 3 was het tijd om richting Penang te gaan. Nu had ik van Krabi naar Langkawi 2 franse meisjes ontmoet, en ook op mijn reis van Langkawi naar Penang deelde ik een busje met dezelfde meisjes.
Toen ik in Penang aankwam was het 8 uur, maar gelukkig kon ik mijn hostel makkelijk vinden. De taxi chauffeur zei dat het minstens een half uur lopen was, maar ik geloofde hem niet. Hij had me wel bijna, want een half uur met een backpack van 17 kilo, rugzak en op slippers is geen pretje, maar ik wist dat het dichterbij was, en na 10 minuten stond ik dan ook al in mijn hostel.
Die avond heb ik orginele kip tandoori gegeten, die helemaal niets lijkt op de kip tandoori uit de knorr pakken, en dook tevreden mijn bedje in, na een douche in de super luxe douchjes hier, massage stralen en een regendouche.
De volgende dag heb ik was geshopt, want ik had meer hitte bestendige kleren nodig en nieuwe slippers, mijn oude stonden namelijk op het punt om te breken, wat de volgende dag dan ook gebeurde.
Verder heb ik in de afgelopen dagen hier ook rondgekeken, het grootste gedeelte van Georgetown, waar ik ben, is namelijk beschermd door de Unesco, super mooi.
Vandaag heb ik ook wat bijzonders gedaan. Na optijd opgestaan te zijn kwam ik erachter dat mijn kamergenotes dezelfde plannen hadden als ik, namelijk naar monkey beach gaan. Na ontbijt en alles vertrokken we uiteindlijk naar de bus, om een uur later bij het nationale park aan te komen.
Bij het park aangekomen hadden we 2 keuzes, we konden 4 kilometer door het park lopen. (we namen de term Jungle was losjes) of voor 40 RM een boot huren. Dapper gingen we op weg door de jungle, hoe ver kan 4 kilomter immers zijn. Wat heb ik me vergist. Er was zelden een goed begaanbaar pad, je moest ove rotsblokken, boomstronken en weet ik het wat dan al niet. Verder is het echt enorm warm en vochtig, echt afzien dus. Ik was de langzaamste, in mijn non-atletische vorm en werd al snel achterop gelopen door een kiwi (kiwi is iemand uit Nieuw Zeeland, ik noem hem zo want ik weet zijn naam niet.) Hij heeft de rest van de dag met ons doorgebracht.
Natuurlijk kon ik het niet in 1 keer doen en moest ik een stop maken, bibberend zat ik daar, me afvragend wat ik wel niet dacht dat ik aan het doen was. Maar na een paar minuten kon ik weer en bleek dichtbij het strand te zijn.
Helaas waren er niet echt veel apen op het strand, er zaten een paar in de bosjes, maar het was waarschijnlijk te warm voor ze.
Gelukkig namen we op de terugweg een boot terug, ik denk niet dat ik het anders overleeft had.
Na 1,5 uur terug in de volle bus waren we eindelijk weer in Georgetown en daar gingen we met zijn 4 wat eten. Uiteindelijk hebben we bijna 5 uur in dat tentje gezeten, waar ze slechte muziek draaiden maar ons niet weg stuurden.
Terug in het hostel heb ik lekker gedoucht (het zweet doorweekte mijn kleren, letterlijk) lig ik nu in bed, het is hier bijna middernacht en ik ben super moe, maar ik wilde toch even een blog schrijven.
Ik heb het ontzettend naar mijn zin op reis, en als ik tot nu toe 1 ding geleerd het, is dat je tijdens het reizen niet locaties afstreept maar juist bijschrijft.
Verder wil ik het volgende met jullie delen, het komt van de reisblog van NomadicMatt.com en het is een stukje over een blog die ging over liegen. Als je op reis bent weet niemand wie je echt bent, je kunt jezelf anders laten zijn dat je bent. Hij sloot de blog af met het volgende stukje wat ik wel heel mooi vond.
But sometimes the process of traveling is about leaving your old self behind. Travel gives us a chance to be someone new, unencumbered by the baggage of home and the past. We can reinvent ourselves. Sometimes that’s a good thing. You can be the person you have always wanted to be. Travel can be that push that forces us to change the parts of us we have always wanted to but have always found an excuse not too.
ps, onder al het rood ben ik ook al behoorlijk bruin, in elk geval zo bruin als ik ooit ga worden.
-
13 April 2012 - 16:54
Wendy Veldkamp:
Hoi Tamara, wat een fantastiche verhaal. Erg leuk om te lezen. Jij ziet er goed uit en ook heel gelukkig. Vond dat laatste stukje van je blog wel erg mooi. Ik vind dat het ook helemaal klopt.
Wees jezelf en leer jezelf kennen.
Groetjes uit Wapenveld,
Wendy -
13 April 2012 - 17:09
Alie:
Wat een heerlijk lang verhaal. En wat heb je weer veel mensen ontmoet. Leuk dat het dan vaak zo goed klikt. Dat komt natuurlijk ook doordat jullie in hetzelfde schuitje/hutje/hostel/jungletje zitten, maar je zou hier in Nederland toch niet meteen met "Jan en alleman" uit eten gaan.
Stoer, dat je 4 kilometer hebt gelopen. Dat het niet soepel ging maakt niet uit, je deed het toch maar.
Lopen dat soort spinnetjes daar ook in het wild?
Knuffel van ons -
13 April 2012 - 17:12
Margreet:
Whow Tamara, ik wil ook naar Maleisie, wat een mooie fotoos en wat maak je megaveel mee.
Leuk om zo steeds andere mensen te ontmoeten, zorg dat je alles wat bijzonder is meemaakt en is het ook de bedoeling dat je nog gaat werken onderweg of is het leven zo goedkoop dat je alleen een beetje aan het chillen bent.
Groetjes van de Hondenbergseweg -
13 April 2012 - 18:31
Janneke:
Ha lieve Tamara,
heb net uitgehongerd je blog gelezen en foto's....ooooohhhh....wauw...
ik kan me heel goed voorstellen dat dit zo werkt; dat stuk over kunnen zijn wie je wil zijn zonder bagage, ik bid je ook echt toe dat je meer en meer dicht bij jezelf mag uitkomen, want je bent prachtig en geniet van de vrijheid die je hebt (en ook houd straks) dikke knuffel -
14 April 2012 - 00:39
Els En Gerrit:
Hoi Tamara. Eindelijk even tijd om je blog te lezen heerlijk dat je zo geniet en ja jammer van het verbranden maar jij bent ook wel echt een bleek huid hè.En ja de tropen hè vaak zon en lekker warm ondanks de felle buien regen.
Wij zijn nu in bukketinky en vertrekken om 9 uur naar het minganja meer ook wij hebben het ontzettend naar onze zin en genieten v d prachtige sawa,s en de vulkaan Merapie,bergen kortom het natuurschoon.onze gids is een Sumatrase die aardig Nederlands spreekt dus dat is wel handig en grappig want hij vind een staat die blank staat v d regen een beetje zwembad,iemand die dood is gegaan een beetje jammer enzv.Van de aardbeving in Atjeh hebben we niets gemerkt maar we zitten er ook zo,n 1500 km.vanaf
Tamara laat ons even weten hoe laat je in Singapore bent en welke gate je vertrekt want dan kunnen we een tijd en een plaats,bv je vertrek gate , afspreken wij komen om 11 uur 5 aan op Singapore.
Hartelijke groeten
Els en Gerrit -
14 April 2012 - 14:29
Papa En Mama:
Hoe krijg je de milkshake dan binnen, ik denk. gewoon met een rietje in de zak prikken en dan drinken of doen ze het anders.
Fijn dat je het naar je zin hebt maar dat wistenw e natuurlijk al.
Veel plezier hoor
-
16 April 2012 - 09:31
Alie:
Ha, neef en nicht!
Blij hier te lezen dat jullie niks van de aardbeving hebben gemerkt. We hebben aan jullie gedacht.
Geniet nog van de rest van de vakantie. Voor je het weet moet je weer naar huis en dat is best "een beetje jammer".
Ed en Alie -
16 April 2012 - 18:08
Tineke:
Wouwie! Wat is het daar mooi! Het klinkt heel goed en nog steeds vind ik je erg dapper!
Je doet echt heel veel leuke dingen (kom je een keertje bij ons koken? ;))
Geniet maar weer van alle nieuwe avonturen!
liefs -
17 April 2012 - 05:05
Mama:
Ja nu zie ik het rietje,h et was me niet opgevallen.
Veel plezier in Kuala Lumpur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
