Thank you Sheffield! We are here all night! (or n

Thank you Sheffield! We are here all night! (or not).

Dat was het dan.

Ik wet niet zo goed wat ik moet zeggen, het is moeilijk om iets te zeggen, maar ik denk dat ik toch maar even iets moet zeggen.

Mijn baan als Au-pair bij de familie Benn is afgelopen.

Over.

Finito

Schluss.

De laatste week was voorbij gegaan in een flits, 1 moment was het maandag morgen en het volgende moment was het vrijdag avond en bracht ik mijn schatjes voor het laatst naar bed. Mijn koffers waren gepakt en op zaterdag was het tijd om mijn ouders van het vliegveld te halen.

Ja, zoals ik al zei, het voelt allemaal erg raar (oke, dat heb ik nog niet gezegd, maar zeker wel gedacht.)

Het hotel was uhm, vrij engels ingericht maar dat was verder allemaal wel oke. Daarna was het het tijd voor mijn ouders om mijn familie hier te zien. En het was erg verwarrend, want mijn ouders horen in mijn hoofd helemaal niet bij mijn Engelse familie, maar toch waren ze er. Mijn moeder was compleet verkocht aan Murray (ja, dat krijg je met die grote bruine ogen.)

Fergus vond mijn vader helemaal geweldig wat ik wel een beetje stom vond, want het duurde echt een maand voordat hij überhaupt met mij ging praten. Maar goed, erg raar.

Na ongeveer een uurtje gingen we daar weer weg want de jongens moesten ook eten en uiteindelijk naar bed. Wij gingen daarna uit eten bij mijn favoriete tent in Sheffield, en ja, daarna gingen we terug naar het hotel, 99 kanalen en wel 4 zenders. Ik deelde een kamer met mijn ouders maar dat heb ik betreurd zeg! Vooral mijn moeder snurkt enorm. Ik viel pas in slaap om 3 uur, en natuurlijk vond mijn biologische klok het wel normaal om om 7 uur wakker te worden, een korte nacht dus.

Zondag morgen heb ik ze Sheffield laten zien en 's middags was het tijd voor de kerk, veel mensen vonden het leuk om mijn ouders te zien en sommige hebben ook nog met ze gepraat (dapper he, mijn ouders.) Vergeleken met de kerk thuis was het een hele cultuurshock voor ze, maar ze hebben dapper volgehouden. Na de dienst was er natuurlijk de maaltijd en daarna was het tijd om afscheid te nemen. Ik denk dat ik niet hoef te zeggen dat er veel tranen aan te pas kwamen. De jongste 3 hebben geen idee natuurlijk dat ik weg ga, en de tweeling weet over een paar jaar waarschijnlijk niet eens wie ik geweest ben, maar goed. Rory vond het niet stoer om dag te zeggen dus tja.

Rest van de avond: Meer tranen en weinig slaap door gesnurk. Ook ging ik met mijn moeder proberen een hotel of bed & breakfast te vinden in Edinburgh maar alles zat vol in verband met Edinburgh art festival en Military tattoo.

We hebben toen maar besloten naar Glasgow te gaan, daar te slapen en dan de volgende dag naar Edinburgh te gaan. Ik had mijn eigen kamer in het hotel, compleet met eigen badkamer, 2 tweepersoonsbed en tv. (mijn ouders hadden 2 losse bedden, win voor mij!)

Na een bustocht door Edinburgh te hebben genomen en en het kasteel te hebben bekeken, wat gedronken te hebben in de pub gingen we weer verder, het is ongeveer 4 uur rijden naar het vliegveld en om dat nu allemaal morgen ochtend te doen was geen goed idee. Dus nu zitten we in de auto richting Liverpool airport.

Morgen land ik weer in Nederland maar het voelt allemaal erg onwerkelijk, als ik de keus had ging ik gewoon weer verder werken in Sheffield. (als ik er te veel aan denk begin ik trouwens zo weer met huilen.)

Ik ga volgend jaar niet naar school maar in plaats daarvan ga ik waarschijnlijk werken bij mijn ouders, goed voor hun en goed voor mij. Dat brengt mij bij het tweede punt, ik ga waarschijnlijk weer thuis wonen. Als ik eerlijk ben lijkt me dat het vreselijkste in de wereld maar het is niet alsof het in wapenveld stikt van de studentenkamers of goedkope huizen.

Dat komt omdat de 2 mensen die op dit moment in mijn huis wonen een soort van ruzie hebben en de persoon die mijn vriendinnetje is gaat weg, en ik wil niet bij die andere blijven wonen, dus ja, thuis wonen naar alle waarschijnlijkheid.

(Dat herinnert mij eraan: als jullie iets goedkoops weten in Wapenveld,Heerde of Hattem, laat het me weten!)

Dus ja, trouwens je ouders een paar maanden niet zien werkt prima voor mij, maar daarna een paar dagen op elkaars lip is echt niet goed, ik heb het gevoel dat ik ze nu al wel weer genoeg gezien heb voor een paar maanden.

Wat ga ik doen na morgen? Uitrusten, hallo zeggen tegen mensen, Maandag ga ik naar Abi want ABI EN PETER GAAN TROUWEN WOOOHOO! En en en volgende week is flevo, een financiële donatie is hartelijk welkom maar ja, daar heb ik ook wel veel zin in.

Het is nu vijf over half 6 en we komen naar schatting om 9 uur aan op liverpool vliegveld, ik hoop dat we onderweg nog wel ergens gaan eten, niet dat ik nu al trek heb, maar dat komt vast nog wel.

Ik ben ook erg benieuwd of er mensen op het vliegveld zijn morgen, het zou wel leuk zijn, maar ik denk niet dat ik erg blij zal zijn dat ik weer in Nederland zal zijn, nouja we zien vanzelf wel!

Nu wil ik deze blog afsluiten met wat twentse wijsheid:

Pries de dag nie veur 't aobend is.