Wat bedoel je, over 100 dagen weer thuis?

Wat bedoel je, over 100 dagen weer thuis?

Ik weet nog dat ik me op een dag realiseerde dat ik al meer dan 100 dagen onderweg was, en hoe vreselijk snel dat was gegaan. Als ik me nu bedenk dat ik over 100 dagen weer in Nederland land, dan ontbreken me de woorden. Dus ik moet van de komende weken extra genieten want voor je het weet is het over, ben ik 343 dagen op reis geweest. Begint het ‘echte’ leven weer.

Goed, het is inmiddels al weer 16 sinds dat jullie voor het laatst van mij gehoord hebben, dus het is de hoogste tijd voor een nieuwe update. Op de een of andere manier voelt die periode lang en kort tegelijk. Lang omdat ik al weer 4 verschillende plekken heb bezocht en kort omdat ik wel 4 verschillende plekken heb bezocht

Mijn laatste blog schreef ik in de trein naar New Orleans, of Nawleans zoals de locals het uitspreken. Laat je me vertellen, dat accent in het zuiden is ontzettend sterk, een beetje zoals wij onze brabanders hebben zijn hier de mensen uit het zuiden slecht te verstaan.

In elk geval, ik kwam aan en ken je het gevoel dat je soms hebt bij bepaalde plekken mensen, je kunt het niet uitleggen maar het voelt gewoon niet prettig, niet oke. Ik kwam aan in het India house, en hoewel de reviews op internet vrij goed waren vond ik het allemaal nog wel meevallen, het was een oud huis, voelde niet echt schoon en er waren niet genoeg badkamers, je moest naar buiten waar 3 douche hokjes en 3 wc’s waren, alleen zonder deur, er hing gewoon een douche gordijn voor.

De volgende dag kreeg ik al een indruk waarom New Orleans me niet zo lag, VooDoo en de begraafplaatsen zijn de grote attracties daar, samen met Bourbon street, wat eigenlijk inhoud zuipen en nog meer zuipen. The French Quarter was wel mooi om te bezoeken maar ik kon niet snel genoeg weer weg gaan eigenlijk.

Ik had inmiddels besloten om een Greyhound buspas te kopen, 60 dagen unlimited reizen, en ja, de bus duurt 22 uur waar je ook kunt vliegen in 3 uur, maar het is echt stukken goedkoper. Dus ja, als je geen unlimited geld hebt, is de keuze niet moeilijk.

Wat ook wel bijzonder was, was het feit dat de mensen daar geen probleem hadden met naakt slapen, nu is het erg warm daar, maar ik vind het toch op zijn minst beleefd naar anderen toe om tenminsten een onderbroek aan te hebben. Maar dat vonden de dames op mijn kamer geen probleem. De deur had een sloot maar moest je altijd goed dichtdrukken, dit gebeurde niet altijd, dus meer dan eens hadden we ’s nachts mannelijk bezoek.

Ik was blij om de volgende dag naar Miami te gaan, laat me je dat vertellen.

New Orleans – Miami, 22 uur in de bus, hoera. Wat ik ook onderschat had was de Tropische Storm Isaac, hij werd later pas een Orkaan, maar wat een wind en regen zeg, ik had wel een tof hostel, het was eigenlijk meer een appartement waar 5 van de 6 andere mensen op mijn kamer woonden. Waardonder 1 oudere vrouw je me echt constant achter na liep, zich overal mee bemoeide en aan mijn spullen zat. Leuk toch? Maar goed, na 2 dagen weinig te hebben gedaan was het eindelijk mooi weer.

Dus ik nam de bus naar Downtown Miami en heb daar het een en ander bezocht en bekeken. Maar om eerlijk te zijn is het er zo warm, de lol is er al snel af. De volgende dag ging ik naar het strand, want je kunt niet in Miami zijn en niet naar Miami Beach gaan, en ondanks dat ik me echt goed had ingesmeerd was ik toch weer smerig verbrand. Maar in de zee zwemmen is altijd fijn, dus al me al was het het wel waard.

Na Miami was het tijd om de bus naar Atlanta te pakken, ook weer een uur of 14. Daar was namelijk Dragon*Con, ook een conventie maar enorm groot, er waren geloof ik 40.000 bezoekers en er is ontzettend veel te doen. Er zijn panels van TV series waar acteurs praten, maar ook experts die het over de geloofwaardigheid van dingen hebben onderandere. Maar er was ook veel op het gebied van strips, geschiedenis en wetenschap. Ik had besloten dat ik een pas ging kopen voor 1 dag, en dat werd zondag. Dus de zaterdag ben ik Atlanta ingeweest en wat was het druk! Niet alleen was er Dragon Con er waren ook 2 games, American Football dacht ik. En het was Labour Day weekend en de eerste games van het seizoen. Druk druk druk. Die middag ben ik naar World of Coca Cola geweest, wat niet zozeer een rondleiding was door de fabriek maar meer 1 grote advertentie voor Coca Cola met als hoogte punt het proefen van alle mogelijke soorten suikerige drankjes die het moeder bedrijf produceert.

Het was 1 grote ramp met kinderen die natuurlijk zo veel mogelijk dronken en vervolgens hyper van de suiker rond stuiterden.

Die zondag ging ik naar Dragon Con, veel mensen van mijn hostel (en dit hostel wint echt de prijs van slechtste hostel tot nu toe) waren daar ook puur voor de con, dus ik had al van alles gehoord en was enorm jaloers dat hun vrijdag en zaterdag ook al geweest waren.

1 van die mensen, Brian die er was met zijn vriendin had een pas voor alle dagen, maar zou maandag niet gaan, dus die zei dat ik zijn pas wel mocht hebben op zaterdag avond zodat ik maandag voor niets kon, ik helemaal blij natuurlijk!

Een ander meisje uit mijn Hostel, Sophie hadden we ook overgehaald dus om half 8 waren wij ’s morgens onderweg om een pas te kopen. Na lange rijen te hebben getrotseerd was het eindelijk zover. Ik had mijn halve dag volgepland met dingen die ik wilde zien, maar een ‘pro’ uit mijn hostel vertelde me datd alle panels die ik had gekozen ontzettend populair waren en ik bij allemaal op tijd moest zijn om in de rij te staan zodra als dat kon. (1 uur van tevoren) wat betekende dat ik dus mijn firefly panel moest laten schieten. Jammer, maar het was niet anders.

Mijn eerste panel was Eureka, en ondanks dat ik in de rij buiten en om de hoek stond had ik toch een goede plek. Als je alleen bent kun je makkelijk gaatjes opvullen, ik zat op de 3e rij en bijna in het midden. Daarna had ik een half uur voordat ik in de rij moest gaan staan voor Stargate (Alweer? Ja natuurlijk alweer!) Er stonden een uur van tevoren al veel mensen te wachten want Richard Dean Anderson zou er zijn, hij is een legende want niet alleen was hij Jack O’Neill in Stargate hij was ook bekend als McGyver. Deze keer had ik een iets slechtere stoel, maar vergeleken met de 1800 mensen achter mij vond ik dat ik niet mocht klagen.

Oh, in de rij kwam ik ook een kerel tegen die me nog herkende van Chicago, dus dat was wel even gezellig.

Daarna had ik afgesproken met Sophie en ze was meer dan blij dat ik haar over had gehaald want ze had het ook ontzettend naar haar zin.

Ze wilde naar een Star trek Costume Contest iets en ik had op dat moment niet iets wat ik heel graag wilde zien. Het was om eerlijk te zijn niet heel erg bijzonder en na een half uur vertrok ik weer naar een Discussie over Tesla Vs. Edison. (Aangezien ik een Tesla fan ben was dit wel intressant. Voor de mensen die het niet weten, Edison was geen uitvinder, hij was een zakenman en een lul.))

En die avond was er een workshop voor Schrijvers. (er waren de hele dag workshops, maar je moet kiezen.)

Daarna zag ik Sophie weer gingen wat eten in de foodcourt waar we een intressante Marvel Vs. DC discussie hadden. (Voor de mensen die het niet weten, never mind, mijn mening?

En het is gewoon tof dat er mensen zijn waar mee je dat soort discussies kunt hebben, mensen die weten wat hyperspace is en gewoon een plek waar je je normaal kunt voelen tussen alle mensen die zich in uitgebreide costumes hebben gehesen.

In elk geval, na een leuke/lange dag gingen we weer naar het hostel waar ik opzoek ging naar Brian. Helaas vertelde de kerel van receptie mij, Brian en Megan zijn al naar huis, en nee, hij had niets voor me achter gelaten. Dus ik een beetje sip naar mijn kamer, want ik had me al helemaal verheugd op maandag, dingen gepland, maar goed, het ging dus niet door.

De volgende morgen deed ik rustig aan en opeens komt dezelfde kerel van de receptie naar me toe, dat Brian toch wat voor me had achtergelaten. Dus ik krijg als nog mijn pas en race om mijn spullen in te pakken en me uit te checken en gelukkig was ik nog op tijd voor 1 van de panels waar ik heen wilde (Sanctuary) en had ik nog 3 uur om uitgebreid de ‘markt’ over te lopen. Ik had er rustig honderden dollars uit kunnen geven, maar ik heb me ingehouden! (en een verlanglijstje gemaakt, ik weet nu al wat ik de komende jaren voor mijn verjaardag wil). (En ik zoek iemand die mutsen kan breien, want ik ga geen 35 dollar betalen voor een zelfgebreide muts, ook als is het een Jayne hat en hij is ‘pretty cunning’ haha.

Die avond was het al weer tijd om met de bus naar Houston te gaan. Na een ontzettend lange busrit kwam ik aan in Houston en wat is het hier ontzettend warm (38 graden) en vochtig.

Op de een of andere manier trek ik altijd vreemde mensen aan, hij kwam naast me zitten en we praten gewoon, hij kwam uit Gambia, en zijn zus woonde een tijdje in Nederland maar was toen uitgeprocedeerd. En hij bleef maar praten, zelfs toen ik zoiets had van, oke, dit was het wel.

Maar hij hield vol en op een bepaald moment begon hij er over dat hij een huis voor zich alleen had en dat ik wel bij hem kon slapen en we ‘fun’ konden hebben. Op dat moment had ik zoiets van crap, hoe kom ik hier nou weer onderuit, en flapte ik dus het eerste eruit wat in mij op kwam. “I am a lesbian!” Hij was zo vertrokken.

Maar wat een verademing was het hostel! Het was mooi, schoon, veilig, ruim en wat een heerlijke bedden. Ik heb de afgelopen dagen goed geslapen.

De eerste dag ging ik winkelen, want ik had een grote geheugenkaart nodig voor mijn foto’s en ik had mijn oordopjes gesloopt. Dus ik naar de Radioshack, blijken ze labour day sale te hebben. Prima, ik scoor een 32GB geheugenkaart voor 30 dollar en een paar goede oordopjes!

Mijn oorspronkelijke doel was om naar NASA space centre houston te gaan, maar helaas was dat minstens 2 uur met de bus heen en dan ook nog eens 2 uur terug en ik besloot dat ik het niet waard vond. Dus in plaats daar van ging ik naar de dierentuin, want ik hou van dierentuinen.

Vanmorgen ben ik naar de kapper geweest, want mijn haar werd al weer lang, en als het lang word krult het niet meer en ziet het er gewoon stom uit. Daarna liep ik 3 kilometer naar Barnes en Nobles om het nieuwste PJ Tracy boek te kopen, om er achter te komen dat ze hem niet hadden, dus toen moest ik weer 3 kilometer terug lopen.

Maar met al het buiten zijn van vandaag en gisteren denk ik wel dat ik eindelijk bruin word in plaats van rood.

Ik vind het jammer om uit Houston weg te gaan, het was een super tof hostel en ik heb leuke mensen ontmoet, behalve die ene rare vrouw op mijn kamer, maar ja, ik heb beperkte tijd en wil veel zien.

HET GOEDE NIEUWS IS: ik ben onderweg naar Joan!

Ik zou eerst Christine op gaan zoeken in Dallas, maar die zei onverwachts af, en ik kon langer in Texas blijven of ik kon eerder naar Joan, geen moeilijke keuze dus.

Het is 25 uur in de bus en dan kom ik aan in Denver, Colorado waar Joan een druk programma voor me heeft, en het volgende weekend heeft ze gepland dat we gaan kamperen. Maak je geen zorgen zei ze, er gaan 2 jongens mee die de beren en mountain lions wel weg kunnen jagen.

Om eerlijk te zijn stelde het me niet heel erg gerust.

En met deze opmerking wil ik deze blog afsluiten, het is zoals altijd weer ontzettend leuk om jullie reacties te lezen, dus schrijf mensen! Leuk om te weten dat jullie met niet vergeten zijn.

Liefs =)