The lining is Silver

Datum: 23 september 2012 (het is al september, kun je het geloven ,het is gewoon SEPTEMBER.)
Locatie: Ergens op de highway tussen Ogden en Rexburg.

Zo. Laatste keer verliet ik Texas en nu laat ik me door Utah rijden en er zijn al weer meer dan 2 weken voorbij sinds mijn laatste blog.

Toen ik mijn laatste blog poste was ik onderweg van Houston naar Dallas en dat ging natuurlijk goed. Na in Houston in het hostel verschillende horror verhalen had gehoord over greyhound en hoe vaak het wel niet fout ging zei ik lachend dat het mij nog nooit over komen was en dat ik over het algemeen wel tevreden was met mijn greyhound ervaring. Als ik een bijgelovig persoon was geweest had ik dat als het moment gezien waarop het begon fout te gaan.

Mijn bus vertrok vanaf Dallas zonder problemen en alles ging prima, tot we 4 of 5 uur later in Sneyder, Texas aankwamen. Het was op dat moment 5 uur in de morgen en we hadden daar een korte geplande stop.

Toen het tijd was om weer verder te gaan vertelde de Chauffeur ons dat de bus het niet meer deed en dat er een monteur kwam om te kijken of die het kon maken. Als dat niet lukte moesten ze een neiuwe bus uit Dallas sturen.

Je voelt hem natuurlijk al aankomen, de bus kon niet gemaakt worden, duser werd een bus vanuit Dallas gestuurd. Dat duurde ‘maar’ 5 uur voor die er was, en al met al konden we om 11 uur vertrekken.

Wat was er nou kapot aan de bus? De Airco. Ja precies, de bus zelf deed het nog prima maar de airco was kapot.

Verder zat ik ook achter een paniek zaaier. Hij bleef maar roepen dat de bagage ruimtes onder de bus niet zomaar los gemaakt konden worden en dat de bagage met de bus dus terug naar Dallas zou gaan en we vanaf daar moesten zien hoe we de bij de bagage kwamen, want wij moesten in de bus naar Denver.

Maar er kwam een man met een wagentje die de bagage ruimtes open kon maken en toen we eindelijk uit Sneyder vertrokken was het met onze baggage.

Ik had Joan ondertussen op de hoogte gehouden en die was ervan bewust dat ik ongeveer 6,5 uur later aan zou komen. Gelukkig ging de rest van de reis zonder problemen en kwamen we om middernacht in Denver aan. Ik was op dat moment al 31 uur onderweg geweest.

Gelukkig had Joan iemand met een auto geregeld en zodoende werd ik netjes voor de deur van Joans huis afgeleverd.

Ik viel prima in slaap die nacht, maar Joan verging het ietsjes anders. We deelden haar bed en blijkbaar ben ik heel luid en spastisch als ik in slaap val. Ik heb hier nog nooit eerder van gehoord dus misschien was mijn onder bewust zijn bezig om Joan niet te storen dor he toch te doen ofzo, ik weet het niet.

Voor de mensen die het willen weten, ik praat in mijn slaap en schijn ook de knijpen, ja ik weet het ook allemaal niet.

Maar goed, zondag! Na te hebben geslapen en ontbeten en alles gingen we de was doen, want ja, ik had natuurlijk een stapel was, naar de dollar store en nog wat meer winkels. Ik kan jullie wel een stap voor stap beschrijving geven, maar het is fijner voor iedereen als ik gewoon de high lights doe.

Maandag had ik Joan bezocht op haar school en ‘s avonds gingen we met een groep van haar vrienden naar Trivia wat erg gezellig was, ook al wist ik geen van de antwoorden.
Wat ik dinsdag heb gedaan weet ik niet meer, blijbaar niet veel bijzonders.

Woensdag ging ik een dagje naar Denver, ik ben naar het geld museum geweest en naar de Apple winkel want mijn iPod was hinky.

Donderdag, dit was de dag dat Obama in Golden was (waar ik dus ook was) maar je moest een ticket hebben en bla die bla. In elk geval, toen ik er eindelijk aankwam was het net precies afgelopen, dus ik heb Obama niet gezien, maar aangezien dat het een verkiezingsjaar is hebb ik misschien later nog wel een keer een kans.

Na met Joan te hebben geluncht ging ik het haar naar de les, en het ging over Mercurius. Nu gaat dit echt allemaal ver over mijn hoofd en ik moest mijn best doen om niet in slaap te vallen, maar des ondanks heb ik meer over Mercurius geleerd dan ooit tevoren.

Vrijdag ging ik met Joan naar een stand-up comedian die door de studenten activiteiten commissie was uitgenodigd en het was erg grappig. Daarna ging Joan huiswerk maken in haar kantoor en ik ging mijn boek uitlezen want om 8 uur was er een film op de campus (brave) die we gingen bekijken.

Oorsprongelijk zouden we gaan kamperen in het weekend met de auto, maar de personenen die met ons mee zouden gaan konden niet. Maar Joan had een andere verassing geregeld. Ze wilde niet zeggen wat het was.en voor de mensen die mijn kennen, dat soort dingen vind ik heel frustrerend.

Om een uur of 3 kwam Carolyne die samen met ons ging hiken, de berg op. Het was 3 dingen. 1. Awesome, 2 angst om naar beneden te storen, 3 niet echt mijn ding. Maar des ondanks heb ik wel genoten.

Onderweg zei Carolyne al dat ze ons ‘fake-camping’ erg leuk vond, maar ik had geen idee wat we nou preciies gingen doen behalve dat Joan dacht dat ze het al had verklapt. Ik had nog steeds geen flauw idee wat we gingen doen.

Terug bij Joan’s huis gingen we snel douchen en moest ik een tas inpakken met pyama en dergelijke.Bij Carolyne gingen we eten en het was lekker en we hadden ook drank. En ik wist nnog steeds niet precies wat we gingen doen!

We hadden ook ‘s mores wat erg lekker was maar een beetje onmogelijk om te eten. En daarna kwam de verassing, we gingen kamperen! Jup, er werd een tent opgezet in de extra slaapkamer en daar gingen we slapen! Brilliant.

Ik heb me erg vermaakt en verassend goed geslapen aangezien ik op losse kussen lag die alle kanten op schoven.

De volgende morgen waren we op tijd weer bij Joan’s huis want ik zou met Sarah, een vriendin van Joan mee naar de kerk. Grappig is, iedereen zit daar met een enorme beker koffie, alsof ze anders de energie niet op kunnen brengen. Ik zal niet op de details in gaan, maar de zang werd begeleid door een man die op de preekstoel stond te zingen en het thema van de dienst was Job en hoe we moeten handelen als we dingen niet meer zelf in de hand hebben. (Hallo, shoot me if i am wrong, maar is het niet een beetje de bedoeling om dingen juist niet zelf in de hand te hebben en alles aan God te geven en hem te vertrouwen?) Ik ben maar niet de dscussie aan gegaan.

Die middag zijn we naar de good will geweest waar ik nog wat kleren had gekocht. (broek, rok en een nieuw pyama shirt.) Ik had ene stargate atlantis shirt maar die is kwijt! Argh, de frustratie.

(Ik zie nu net een bordje wat we Idaho in rijden)

Maandag was alweer mijn laatste dag bij Joan en heb ik de was gedaan en mijn tas ingepakt en dergelijke. Daarna zijn we naar Denver gegaan waar we aten bij The Cheesecake factory. (het zag er niet uit zoals in the big bang theory en ook de Uniformen leken er niet op, jammer!)

Daarna ging ik wachten op het busstation en Joan ging naar huis want die was moe en had huiswerk enzo.

Waar ging ik heen? Las Vegas! Dus de volgende dag kwam in aan in Sin City en na mijn hostel te hebben gevonden heb ik eerst maar even een dutje gedaan. In de kamer stonden 3 stapelbedden in een u-vorm en in het meest rechtste bed lag al een vrouw. Toen ik binnenkwam zei ze dat je vrij een bed mocht kiezen maar toen ik het achterste bed koos zei ze dat ik beter in het meest rechtste bed kon gaan slapen, hadden we meer privacy. Dit vond ik lichtelijk grappig want als je privacy wilt moet je niet in een hostel slapen. Toen ik die avond terug kwam had ze helemaal dekens om haar bed heen gehangen. Raar mens.

Die avond ging ik naar de wereldberoemde ‘strip’ en wow het pis precies zoals je altijd op tv en foto’s ziet. Lichtjes, spectakel een een hoop mensen. Wat je niet ziet zijn de mensen die alle mannen kaartjes in de hand drukken voor prostitue’s (en het maakt ze niet uit of die mannen alleen zijn of met een vrouw) en alle bedelaars die er rond lopen.

Highlights in Vegas:
M & M world. Ze hebben hier echt veel meer smaken. Dark/Chocolate en Mint is mijn favorite!
Bezoek aan Freemont street. Wauw, lichtjes overload!
Shoppen.
Carrot Top (cabaret show)

Wat ik ook nog graag had willen doen was een tour naar de grand Canyon maar dat is momenteel gewoon even te duur. De goedkoopste tour was 80 dollar zonder tax en je bent dan ongeveer 12 uur onderweg en soms mag je uit de bus voor een foto of een plas pauze. De tour die ik had willen doen was 150 dollar ex. Tax en had een helicopter vlucht en een bezoek aan de hooverdam bridge en 4 uur waar je kon kiezen uit verschllende wandeltochten. Maar zoals ik zei, ik kom een beetje aan het einde van mijn geld en moest kiezen of ik een bus tocht wilde doen naar de grand canyon of straks naar Yelllowstone. Dus ik koos voor Yellowstone.

Toen ik om 1 uur in bed lag na carrot top was het om half 6 de volgtende mogen al weer tijd om op te staan want ik ging met de bus naar Salt lake City.

Onderweg naar SLC redden we een stukje door een Canyon, niet de grand canyon maar een andere en wat was dat mooi, heb wel een beetje spijt dat ik de tour niet heb gedaan.

Ook deze bus reis ging niet vlekkeloos. na een paar uur gereden te hebben parkeerde de chauffeur de bus opeens aan de kant van de snelweg en bekeek de bus. Na een paar minuten gingen we weer verder. Dit herhaalde zich om de paar minuten en de chauffeur bleef maar volhouden dat er niets aan de hand was. Maar in Parowan moesten we van bus wisselen.

Zonder problemen kwamen we toen aan in Salt Lake City. De bus die ik moest hebben stond er al maar helaas had ik geen gepast geld en de chauffeur wilde niet even een minuutje wachten tot ik geld had gewisseld.

Het hostel zelf was wel oke. Toen ik die avond een reservering wilde maken voor mijn volgende hostel zag ik dat de eerste nacht waarop ik wilde aankomen al vol was, dus ik schoof alles gewoon een dag op en dacht, ik blijf een dag langer in SLC.

De volgende morgen wilde ik even goed uitzoeken hoe ik met de bus in West Yellowstone ging komen, want Greyhound zelf ging er niet langs, maar ze werkten daar samen met Salt Lake Express. Dus ik die mensen bellen, vertellen ze mij dat ze sinds 20 september dit jaar geen discovery passen meer accepteren als betaal wijze. Wat dus echt zuigt want ik heb ene discovery pas.

Ze raden me aan om naar Idaho falls of rexburg te gaan en vanuit daar een resering te maken voor hun bus.

Oke, wat moet dat moet.

Dus ik zocht even uit en het volgende bleek.

Salt lake city retour 150 dollar 7 uur heen en 6,5 uur terug.
SLC naar Rexburg naar Idaho falls. 126 dollar. Totale heen reis 20 uur, inclusief 9 uur stop in Rexburg.
SLC via idaho fall was al niet veel beter met 138 dollar en 12 uur reistijd beide kanten. Dus ik besloot als ik toch moest betalen dan wil ik er ook zo snel mogelijk zijn en ging vanaf Salt lake City.

Ik ging natuurlijk voor de non flexible optie want die was het goedkoopst, wat achteraf knap stom was, want ik realiseerde me te laat dat ik dus geen overnacht bus had en een dag eerder dan mijn reservering aan kom in Yellowstone. Met het hotel gebeld en uiteindelijk maar besloten om een nachtje in een hotel kamer te boeken. Niet goedkoop maar beter dan niets.

Verder was gisteren gewoon geen fijne dag, ik had hoofdpijn, snotterig en gewoon nergens zin in, waarschijnlijk het resultaat van de airco overal in Las Vegas.

Grappig verhaalte over LV, ik liep ‘s avonds terug naar het hostel en ik vond het frisjes, toen ik keek hoe warm het was bleek het 27 graden te zijn. In nederland zouden we al klagen over een hitte golf maar in LV waar het overdag wel richting de 40 graden gaat is 27 natuurlijk niet zoveel.

De rest van gisteren ben ik naar downtown SLC geweest, naar temple square waar ik opeens midden in een bruiloft stond en ik heb ook hoge sokken gekocht want ik had alleen maar elke sokken en dat loopt niet fijn op hoge schoenen.

(ohja, ik heb bij Joan weer wandelschoenen gekocht, ik ben er klaar voor!)

En nu zit ik dus in de bus naar West Yellowstone. Moest vanmorgen al vroeg weer op pad en aangezien ze geen bussen hebben rijden van waar ik was tot het station op zondag morgen moest ik met de taxi. Maar goed, wat moet dat moet.

Ik ben over ongeveer 4 en een half uur in West Yellowstone en heb er echt ontzettend zin in, google maar even op Yellowstone national park en je snapt misschien wel waarom.

Random facts:
Afstand Salt Lake City naar West Yellowstone: ongeveer 275 mijl.
Lied wat ik op dit moment luister: Hillsong - Desperate people
Volgende lied op mijn afspeel lijst: Sound of the round.
Laatst bekeken Farscape aflevering: The looking Glass.
Wat staat er op mijn boodschappenlijstje?
Goede shampoo
Goede Conditioner
Tandpasta.

Oke, voordat ik deze blog afsluit moet ik nog 1 ding bekennen, ik ben stout geweest!
Zoals jullie misschien nog wel weten ben ik dit jaar naar de stargate conferentie geweest, en als jullie het niet meer wetn wil ik het graag nog een keer herhalen!

Dus ongeveer 2 weken geleden gingen de gold tickets voor volgend jaar in de verkoop, gold betekend dat je in de voorste rijen zit en allemaal extra’s hebt. En ik irriteerde mezelf en Joan waarschijnlijk ook met mijn geneuzel of ik nou wel of niet een ticket moest kopen. De tickets voor de goede plaatsen gingen vrij snel dus ik heb het gewoon gedaan! Ik heb een ticket gekocht. Mocht nu blijken dat ik eventueel niet kan kan het ticket door verkopen. Ik zit op de 5e rij en in het midden, recht voor het podium dus, het moet niet moeilijk zijn om dat ticket straks te verkopen.

Verder blijkt dus dat ik bijna naast Sally zit wat ook gezellig is en we hebben samen een hotel kamer, ik heb de reservering al gemaakt! (Waar had ik het geld vandaan? Haaaaard werken volgend jaar.)

Ik heb er nu in elk geval al weer erg veel zin in en kan niet wachten om straks mijn favorite acteurs en stargate vrienden weer te zien.

Dit was het voor nu. Mijn volgende blog zal uitkomen over ongeveer 2 weken vanuit Canada! (mijn moeder heeft blijbaar rondgebazuint dat ik al in Canada was, DIT IS NIET WAAR!)

ps. Ik ben nu in Black Foot want ook de bussen van salt lake express gaan kapot. Hoera.