Beijing, laatste deel.

27 januari
Na de afgelopen dagen als een echte toerist de meest toeristische dingen te hebben bekeken hier had ik vandaag eigenlijk weinig zin om iets specifieks te ondernemen. Gisteravond bleek dat mijn 2 nieuwe kamer genoten Jenny en Allison zijn, ze komen uit Engeland en the USA en geven engelse les.

Hoewel vanmorgen om 7 uur mijn eerste kamer genootje weg ging en half 10 de andere twee bleef ik lekker op bed liggen tot een uur of 11. Na mijn was te hebben opgeborgen en te hebben gegeten en dergelijk ging ik naar de stad. Ik wilde kijken of er een lonely planet hong kong was in de boekenwinkel en verder gewoon een beetje rondslenteren.

Uit eindelijk kwam ik in een steegje terecht waar ze allemaal verschillende snacks verkopen. Het koste een beetje overtuiging maar uiteindelijk heb ik het een en ander geprobeerd.
Zeewiersoep, en dit was echt helemaal niet vies, het ziet er een beetje smurrie uit met ronddrijvende groene stukken, maar best goed te eten.
Gekookte octopus armen, kleine octopusjes dat wel. Het was een beetje glibberig en alle zuignapjes voelen raar op je tong. Niet vies maar ook niet echt lekker.
Gebakken octopus, nou dat was wel lekker! Het was wederom niet een hele grote, ik denk een centimeter of 15, met allemaal lekkere kruiden. Die ga ik echt nog wel een keer eten voor ik hier weg ga.
Ook heb ik zeepaardjes geproeft, eerst vond ik het zielig, maar ze waren toch al dood. Zeepaardjes hebben weinig smaak maar zijn wel knapperig.
Als laatste at ik ook een soort curry, achteraf bleek dus dat het was met varkens ingewanden. Wat niet weet wat niet deert want het was best wel lekker.

Verder hadden ze ook dingen zoals compleet geroosterde kwartels, half volgroeide kuikens in ei, schorpioen, spin, zeester en andere dingen die ik niet ken, maar zo ver ben ik nog niet.

Warenhuizen in China werken net zoals warenhuizen in Mongolië, een bedrijf of individu huurt een stuk af waar dan producten worden verkocht. Helaas denken ze allemaal dat je erg rijk bent als je blank bent dus pakken ze je vast en slepen ze je bijna naar hun kraam. Als er iets is want ik nu wel in het Chinees kan zeggen is het nee dankjewel. Je spreekt het uit als Bush-jie tsjie-tsjie. Maar om terug te komen bij het oorspronkelijke punt van dit verhaaltje, alle mannen vanaf een jaar of 30 noemen blijkbaar alle buitenlandse vrouwen mooi en geven ze een hoop complimentjes in de hoop dat ze wat kopen.

Verder heb je hier een welbekende oplichterij, genaamd teahouse scam (in het engels dan) dit was mij vandaag ook over komen.

Je loopt op straat en dan komt er een chinees naar je toe, die nodigt je uit voor een chinees ritueel thee drinken. (In mijn geval een nieuw jaars ritueel zoals ze zei.) Je drinkt dan met een hoop chinezen thee en dan gebeurd er wat ergens anders in het restaurant waardoor je word afgeleid (het restaurant/theehuis doet mee in de oplichterij dus) en als je aandacht afgeleid is verdwijnen de mensen van je tafel waarna ze jou een rekening geven van soms wel meer dan 2000Y (250 euro) Gelukkig was ik op tijd gewaarschuwd en trapte er dus niet in.

En ander meisje met wie ik had gepraat was bijna het zelfde overkomen, alleen kwam ze er pas achter dat het oplichterij was in het restaurant. Ze is toch door het badkamer raam naar buiten geklomen. Held.

---

Ik las net dat het zaterdag is, best raar want ik heb helemaal geen gevoel van Ritme. Ik ga niet naar de kerk, ik werk niet, helemaal niets. Maar goed, het is nu kwart voor 10 en ik ben net terug.

Vanmorgen ben ik naar de Antiek Markt geweest. Het is een heel groot terrein met honderden kraampjes en verkopers. Na op mijn gemak rond te hebben geneusd heb ik een paar souveniers gekocht. In het begin is het afdingen wel leuk, maar al snel is het toch niet zo leuk meer. Je weet dat je belazerd word waar je bij staat omdat je tourist bent, en hier dus vanzelf sprekend tot de rijken word gerekend.

Rond een uur of 4 was ik weer terug in het hostel, waar Allison en Jenny ook net terug waren van hun ‘avondje’ stappen. Ze zijn best wel aardig, maar nee, een lange vriendschappelijke relatie zit er niet in.

Met Betha kan ik aan de andere kant wel goed overweg. Ze is dus moslima, en ik vroeg haar hoe het zat met het hoofddoekje enzo, maar ze is niet echt een strenge moslim. Ze vergeet nog wel eens te bidden op de juiste tijden en ook niet altijd richting Mekka.

In elk geval, ik ging douchen en aankleden want om 6 uur zou ik naar een kung fu show gaan. Rond 6 uur werden we vanaf het hostel gebracht en we waren er een uur van tevoren. (de 2 meisjes waren zweeds, maar ik heb hun namen eigenlijk niet gevraagd) Omdat we nog al vroeg waren besloten we ergens wat te gaan eten. Meestal is de bediening vrij snel in Chinese restaurants en heb je binnen een minuut of 10 je gerecht. Dat ging vandaag dus niet zo.

Als eerste sprak de bediening geen enkel woord Engels, wat het al een stuk moeilijker maakte. Verder is het gewoon dat als je in China eten besteld je dat deelt met de hele tafel, je krijgt dus geen bord voor jezelf. Maar ik en een ander meisje hadden allebei hetzelfde besteld en dat kregen we dus maar 1 keer. Gelukkig hadden we wel genoeg samen met de rijst en de noedels. Wat ze hier ook niet doen is alles in 1 keer opdienen. Je krijgt het dus in fases. 10 minuten voordat de show begon kregen we pas onze noedels. Die hebben we dus niet opgegeten.

Na te hebben betaald haasten we ons naar het theather waar we echt precies op tijd waren. De show zelf was geweldig. Het was echt bijna niet te beschrijven, maar er was dansen en kung fu vechten en een verhaal lijn. Helaas mocht je geen foto’s maken, maar wie weet vind je wat als je googled. Het heette gewoon kung fu show.

Na ongeveer anderhalf uur was de show afgelopen. De zweedse dames moesten tandpaste kopen, dus dat hebben we eerst gedaan, daarna namen we een taxi naar het hostel want ze wilden niet lopen. Nu is het prima te doen als je met 3 bent want 6Y per persoon is niet veel, maar in mijn eentje was het al een stuk meer geweest. Vergeleken bij de metro, die maar 2Y per kaartje kost.

Nu ben ik dus weer terug in het hostel, en zit samen met Betha op mijn kamer. Betha is veel in de kamer, ze vertrekt vroeg, maar zit vervolgens vanaf een uur of 4 op de kamer. Ze is samen met een oudere japanse man, maar die is momenteel ziek.

Morgen ga ik samen met haar naar de Silk Market en de Pearl Market, misschien hebben ze daar wat leuks. Verder wilde ik wat meenemen voor het tehuis waar ik heen ga. Omdat ik naast wat leuks ook wat practische wilde meenemen had ik even gemaild. Ze wilden graag een nieuwe citrus pers want de oude heeft het begeven. Dus daar ga ik ook naar opzoek morgen en eventueel maandag.

Maandag is trouwens mijn laatste dag in Beijing, en wat is de tijd hier gevlogen zeg! Leuke mensen, bijzondere stad, wie weet kom ik hier nog wel een keer terug.

Dit is het voor nu, ik ga nog even bijbellezen voordat Allison en Jenny terug zijn en de boel op stelten zetten.

---

Over kinderen gesproken, Chinese kinderen zijn ontzettend verwend. Ouders mogen natuurlijk maar 1 kind, maar wat een ramp zeg. Ze zijn asociaal, brutaal en krijgen volgens mijn vaak hun zin. Iedereen die ik spreek die engels geeft in China zegt hetzelfde, ze zijn allemaal super verwend en krijgen allemaal hun zin.

Daar tegenover staat natuurlijk dat ze best wel eenzaam zijn denk ik. Familie is heel belangrijk in China, maar als je geen broertjes/zusjes/neefjes of nichtjes hebt houd het natuurlijk al snel op.

---

Pffff.

Jenny en Allison vonden het nodig om tot 2 uur op te blijven om te plannen wat ze vandaag gingen doen. Daarna ging hun wekker om half 7 omdat ze vandaag naar de Chinese muur gingen. Niet 1 van mijn langste nachten dus.

Vandaag ging ik met Betha naar de Pearl Market. We hadden besloten om toch niet naar de silk market te gaan want de andere is iets vriendelijker voor toeristen.

Serieus wat een belevenis. Aan alle kanten roepen de verkopers dat je zeker hun mooie spullen ook even moet bekijken. Ik denk dat wel honderden mensen tegen me hebben gepraat. In het begin zeg je netjes nee tegen iedereen, maar na de eerste rij kraampjes is dat snel genoeg voorbij.

Als je wilt kopen is het een heel ander verhaal. Om te beginnen moet je niet al te geintresseerd lijken, want dan zetten ze je helemaal af. Verder hielp Betha me ook, in Indonesie hebben ze een zelfde cultuur en ze kan me helpen schatten hoeveel het ongeveer waard was.

Ze hadden er verschillende ipads liggen voor maar een fractie van de nieuw prijs, dus daar heb ik wel over getwijfeld, maar ze zijn waarschijnlijk allemaal zo nep als wat en ik had weinig zin om daar gezeur mee te krijgen. Die heb ik dus niet gekocht. Wat ik wel heb gekocht was een e-reader. Ik besloot dat dit wel een leuk cadeautje voor mezelf was van het geld wat ik van Tante Alie heb gekregen.

De verkoper begon met 900Y en uiteindelijk kreeg ik het naar 400Y. Een euro of 40. Ik heb waarschijnlijk als nog teveel betaald, maar ik voelde me vrij goed over hoeveel ik al had afgedingt. Het punt is dat je je in Nederland heel asociaal zou voelen als je dit deed, maar hier verwachten ze het van je.

Verder heb ik nog gekocht een tas van 320Y naar 100Y, oordopjes met microfoon voor skypen van 50Y naar 15Y, Chinese knopen (sleutelhangers) eerst was het 1 voor 25, uiteindelijk had ik er 5 voor 30. Ook nog 2 parelen kettingen, eerst was 1 20Y maar uiteindelijk heb ik er 2 voor 25Y.

Toen besloot ik dat ik nu wel genoeg had, maar ik voelde me wel een beetje schuldig. Betha wilde een armband kopen, die moest eerst 220Y kosten maar ze kreeg hem mee voor 15Y geloof ik. Nu is zei natuurljk een doorgewinterd afdinger, maar ik vraag me serieus af hoeveel toeristen hier wel niet afgezet worden.

Rond 1 uur gingen we naar huis, en hoewel we er maar 3 uur waren geweest is het heel vermoeiend, mensen die constant je aandacht vragen, roepen en aan je zitten.

Ik denk dat ik vanmiddag nog even naar de stad ga om te kijken voor een e-book cover en misschien een citrus pers. Ik heb eigenlijk geen idee waar je dat hier moet halen.

Morgen is mijn laatste dag hier en ik ga niet veel bijzonders doen. Betha moet om half 5 uur hier al weg om dr vliegtuig te halen, ik ben blij dat ik dat niet hoef.

---

Na uren rond gelopen te hebben en in de meest bijzondere winkels te hebben gezien kan ik jullie helaas vertellen dat ik nergens een citrus pers heb gevonden. Ik heb nog wel een paar sticker vellen gekocht om mee te nemen.

Daarna ging ik uit eten met Beta (ja, ik had dr naam fout in het begin) bij een moslim restaurant hier vlakbij. Het eerste restaurant waar we heen gingen was te ingewikkeld met het kopen van kaartjes en dan dingen uitkiezen. Stiekem gingen we snel weer weg naar een restaurant waar je gewoon naar een menu kunt wijzen en eten krijgt.

Na afloop stond Beta erop dat zij betaalde, en wie ben ik om dat te weigeren?

We gingen weer naar het hostel waar zij haar spullen in ging pakken en ik onverwachts een skype gesprek had met mijn ouders en later met tante Alie.

Vervolgens ging ik nog even lekker lezen om uiteindelijk in slaap te vallen.

Toen ging Beta als eerste weg vanacht, waardoor ik wakker werd om 4 uur, vervolgens ging de wekker van A&J om half 7. Uiteindelijk heb ik nog geslapen tot 10 uur. Vervolgens ging ik naar de China mobile winkel zodat ze mijn telefoon konden activeren voor bellen naar het buitenland.

Daarna ben ik naar het postkantoor gegaan om wat dingen naar huis te sturen. Wat kleren die ik niet meer nodig heb, boeken en souveniers (serieus mam, niet spieken.)

Daarna heb ik nog even rond gelopen, in Dongsi street zit een winkeltje genaamd 7’magic waar ze echt de schattigste dingen verkopen. Hoewel het meeste make-up en make-up gerelaterde dingen zijn hadden ze ook dingen zoals tassen, sjaals en mutsen. Na daar rond gesnuffeld te hebben ging ik weer naar mijn hostel om mijn troep een beetje op te ruimen en alvast het een en ander in te pakken.

Op dit moment wacht ik totdat het laat genoeg is zodat ik oma vels kan bellen. Verder ga ik oma rave vanavond bellen en niet te laat naar bed. Mijn vliegtuig vertrekt morgen om 12 uur, op tijd bij het vliegveld zijn, plus een uur reistijd, plus de laatste dingen inpakken word dus niet te laat uit bed, een uur of half 9 denk ik.

---

Vanavond nog even met Oma en Oma gebeld, die waren allebei verrast. Verder is de nieuwe kamer genoot een beetje bijzonder, hoewel hij engels kan zet hij weinig tot niets terug als je met hem probeerd te praten.

Dit is was voor nu. Tot ziens in Guiyang!



Vragen:
@ papa en mama,
Ja Chinezen houden zeer veel van mooie dingen. Je moet het eigenlijk zelf zien.

@Janneke
De zon scheen hier ook vandaag, ook al was het een paar graden onder nul, best wel fijn. Verder moet je echt skype installeren, ik denk dat je laptop, en anders die van pieter, wil een microfoon en een camera heeft, kunnen we kletsen en kan ik ook even met je koters praten!

@ Kevin
Kom op vakantie naar Nieuw-Zeeland in de zomer, gaan we samen.

@Alie
Opsturen vanuit china zou prima kunnen, maar omdat het glas ik ben ik bang dat het breekt, en ik ga niet 1 lampion van 3 euro in een doos met vulling doen en vervolgens voor 10 euro opsturen.

@Riet en Albert
Super leuk jullie reacties! Groetjes aan Lotje. Zeg maar dat zij hier niet moet komen, ze word waarschijnljk opgegeten.