Beijing deel 1

Waarschuwing: Enorm lang verhaal.

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in de trein, om precies te zijn zitten we net over de grens met China en zijn ze bezig het onderstel te verwisselen. Het is hier nu 10 uur plaatselijke tijd en het gaat nog wel 3 uur duren. Aangezien ik mijn oordopjes in Nederland ben vergeten kan ik het slapen ook wel vergeten, het is veel te veel lawaai om te kunnen slapen.

Als eerste, de trein, de trein zit verassend vol met Chinezen, totdat ik er over na dacht, het is aankomende week natuurlijk Chinees nieuw jaar, dus die gaan allemaal naar familie enzo. Ik heb bijna de hele trein doorgelopen maar ben geen engels sprekende mensen tegengekomen. Dat word een lange treinreis. Gelukkig zit de eerste 15 uur erop. Straks lekker slapen en als ik wakker word ben ik er al bijna!

Nadat ik mijn vorige blog had gepost schoot me natuurlijk van alles nog te binnen wat ik nog had willen vertellen over Mongolië, dus dat ga ik bij deze nog doen!

Wat misschien wel het meest vervelend is zijn de trap treden hier, ik ben nog geen gebouw tegen gekomen waar alle traptreden even hoog waren, de meeste treden zijn juist heel laag, dat loopt echt heel vervelend trap want je kunt niet doorlopen, je verstapt je steeds.

Wat voor mij wel grappig was, is dat ik hier 1 van langere mensen blijk te zijn, veel dingen zoals toiletten in openbare gebouwen zijn echt super laag, ook hing het douche gordijn in het hotel zo laag dat ik er zonder problemen over heen kon kijken. Ook dingen zoals wasbakken zit hier super laag. Dat is best wel even wennen, want in Nederland behoor ik toch zeker tot de groep van kortere mensen.

Wat je ook ziet zijn zwerfhonden, ik heb geen huishonden gezien, maar ik denk wel dat ze die hier hebben aangezien ze hier in de supermarkt ook Pedigree verkopen. Whiskas voor de kat kennen ze hier trouwens ook. Het liefst zou ik een paar zakken hondenvoer kopen en alle zwerfhonden voeren, maar zelfs ik weet dat je het probleem daarmee niet oplost. Dit is niet iets wat ik normaal zou zeggen, en ik vind dit zeker in Nederland niet van toepassing, maar eigenlijk zouden ze alle zwerfhonden hier af moeten maken. Niemand gaat voor ze zorgen, ze zitten vast onder de vlooien en vol met ziekten. Er is voor deze beesten geen hoop op een beter leven, waarom laten ze die dan nog gewoon rondlopen? Niet mijn probleem, maar het gaat me wel een beetje aan het hart.

Als je rond loopt is het best wel raar als je alle merken ziet die we ook gewoon in Nederland hebben, veel kleding merken en winkels, maar meer onverwachts ook eten enzo. Hier liggen ook hellema koekjes in de schappen en frituur vet staat ook groot remia op. Raar als je bedenkt hoever je van Nederland af bent, en dat het hier stukken goedkoper verkocht kan worden dan in Nederland.

Ik wilde me niet nog een keer af laten zetten in de trein met geld wisselen, dus ik ben van tevoren hier naar de bank gegaan om daar voor een eerlijke koers mijn geld te laten wisselen. Bij de bank kun je zelfs gunstiger wisselen dan bij de grote wisselkantoren op stations en ik denk ook wel op vliegvelden. Iets om te onthouden voor de volgende keer denk ik maarzo. Het was trouwens wel super druk bij de bank. Internet bankieren kennen ze hier niet (misschien ook wel, maar ik denk niet dat veel mensen een computer hebben), dus alle betalingen, overmaken en stortingen moeten gebeuren via de bank. Normaal hebben ze een mooi nummertjes systeem, maar dat was kapot dus stond iedereen in lange rijen voor de loketten die open zijn. Het waren gelukkig allemaal vriendelijke mensen die goed engel spraken.

Het is ook wel een beetje jammer is je duizenden tugrik (32000 om precies te zijn) inruilt voor ‘maar’ 155 chinese yen. Uiteindelijk is het nog maar 20 euro waard. Je hebt in mongolië ook briefjes van 20 tugnik, die zijn nog niet eens een euro cent waard in Nederland.

Voor Kevin, die vroeg of ik buitenlands geld mee wilde nemen voor hem heb ik hier 175 tugrik, nog geen 10 cent waard. Raar zelfs dat je briefjes hebt van 5 tugrik die volgens mij echt zelden gebruikt worden.

Voordat ik mijn geld had omgewisseld had ik eerst nog wat boodschappen gedaan bij de super markt. Het enige water wat je kunt drinken in de trein is kokend heet, dus heb ik 1,5 liter water gekocht samen met noodels, koekjes, wat snoep en banenenmelk. Voor in het hotel had ik nog aardbeienyoghurt gekocht. Wat me opviel is dat heel veel verpakkingen van zuivel hier driehoekig zijn, niet me scherpe hoeken, wel met ronde hoeken, maar het ziet er nog steeds raar uit.

Mensen in Nederland hebben het er ook constant over hoe koud het is in Mongolië, laat ik het zo zeggen, het flesje water wat ik in mijn tas had zitten was helemaal bevroren nadat ik een paar uur buiten had gelopen. Net zo koud als de gemiddelde diepvries dus.

Gisteren heb ik ook na contact met mijn reisbureau bijna al mijn vliegdata vastgezet, alleen de laatste, van Zuid-Afrika naar huis, staat nog niet vast, ik twijfel of ik hem moet zetten op 8 december (Wat ik wat vroeg vind) op 16 december (als mijn moeder jarig is) of 23 december (wat 2 dagen voor de kerst is). Daar moet ik dus nog maar eens goed over nadenken. Ook vroeg ik ze waarom ze me perse via dubai laten vliegen. (Kaapstad – dubai, 7 uur dan 5 uur wachten en dan van Dubai naar Amsterdam, ook nog eens 9 uur.) Daar konden ze me niet echt een goed antwoord op geven. Rare lui, het zal wel te maken hebben met de prijs of misschien hebben hun wel een dealtje gesloten met bepaalde vliegtuig maatschappijen.

Maar goed, die vlucht kan nog veranderen, dus wie weet dat ze me rechtstreeks laten vliegen, anders mail ik ze nog wel, dan moet ik maar iets meer betalen. Als ik dan toch eenmaal naar huis ga heb ik geen zin om nog eens uren te moeten doorbrengen op het vliegveld.

Voor alle mensen die het interesseert mijn overige vliegdata:
Beijing naar Guiyang vlieg ik op 31 januari, die stond al vast. Ik vertrek om 12 uur en kom daar om 3 uur aan. Zoiets.
Op 27 april vlieg ik van Singapore naar Sydney, Australië (of wist je dat wel pap). Ik moet uiterlijk op 20 maar China uitzijn in verband met mijn visa, ik heb wel een double entry, dus ik zou eventueel naar hongkong kunnen gaan en daarna weer china in. Maar ik zit er over te denken om naar bangkok (thailand, weetje nog pap) te vliegen en vanuit daar door Thailand en Maleisië naar Singapore te trekken.

Via een forum, wereldwijzer.nl heb ik nu e-mail contact met iemand die in diezelfde periode in dezelfde landen is, misschien gaan we dan wel samen rond trekken, is in elk geval wel gezellig en goedkoper.

In Australië ben ik 3 maanden, daar vertrek ik 21 juli om precies te zijn. Mijn vlucht gaat naar Christchurch (nieuw-zeeland) Daar kom ik om middernacht aan, handige tijd. Het is wel mijn plan om in Australië iets van werk te zoeken. Landen zoals Australië, Nieuw- Zeeland en Amerika zijn soms wel 3 keer zo duur als Aziatische landen. Ik heb een visum geregeld, maar nu kwam ik er achter dat je ook een belasting nummer aan moet vragen en een rekening moet hebben in Australië. Dat belasting nummer kun je gelukkig aanvragen via internet, en voor een bankrekening kijk ik wel in Australië. Gedoe ook allemaal. Hopen dat ik werk kan vinden. Ik zit er over te denken om weer iets van au-pair te doen. Je krijgt dan kost en inwoning plus zakgeld, dat zou een leuke manier zijn om een maand of 2 te wonen.

Oorspronkelijk was het mijn plan om 21 augustus van Nieuw-Zeeland naar Amerika te vliegen. Maar die datum heb ik veranderd naar 10 augustus. Dit komt namelijk door het volgende: 17-19 augustus is er een conventie in Chicago van 1 van mijn favorite tv-programma’s. Je kunt dan acteurs ontmoeten en ze vragen stellen enzo. Het leek me echt zonde om dat te missen, aangezien ze zulke dingen niet in Nederland hebben, heel soms in Londen en nog somser in Duitsland. (maar dit jaar komen ze ook naar Duitsland, grrrr als ik dat geweten had (niet dat ik daar voor mijn wereldreis had verplaatst ofzo)). Maar goed, verder hoop ik ook Joan te ontmoeten daar in Amerika, die daar dan haar PhD doet als het goed is, PhD mensen, dat is niet niets!

Na Amerika en Canada te hebben bekeken vlieg ik op 31 oktober naar Zuid-Afrika om daar 1 november aan te komen.

Om over rare vliegtijden te spreken, als ik uit Nieuw-Zeeland vertrek is het 11:40 in de morgen. Ik vlieg dan 15 uur ofzo en kom in amerika aan 8:35 die morgen van dezelfde dag. Dat word vast bijzonder.

Ook vroeg er iemand naar hoe je een budget berekend, aangezien ik hier toch nog wel een tijd zit, lijkt me dit een mooie tijd om uit te leggen.

Als eerste bereken je de vaste lasten die je thuis houd. (In mijn geval is dat mijn zorgverzekering, mijn maandelijkse bijdrage aan de kerk en mijn sponsorkindje via compassion.) Je rekent uit hoeveel je daar voor nodig hebt in de tijd die je weg gaat. Houd er ook mee dat je zorgtoeslag krijgt, dat bedrag kun je daar al weer vanaf trekken. Dat is getal 1.

Verder hangt het heel erg af van waar je bent. In Azië, Zuid-Amerika en Zuid-Afrika kun je, per dag, rondkomen voor ongeveer 25 euro. Dit is eten, een slaapplaats en vervoer. In Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en Amerika, de meer westerse landen zeg maar, moet je er wel vanuit gaan dat je voor dezelfde dingen 45 euro kwijt bent. Dan is het een kwestie van onderzoek doen. Heb je kenissen, familie, kennissen met familie of familie met kenissen in het buitenland? Kijk of je daar kunt logeren, zeker in de westerse landen scheelt dit enorm.

Veel hostels hebben ook aanbiedingen voor als je langer blijft, soms zie je wel 3 nachten betalen, 4e gratis. Maar als je voor langere tijd in een hostel wilt blijven, vraag dan gerust of je wat korting kunt krijgen.

Bij deze bedragen ga ik er vanuit dat je budget wilt reizen, je slaapt veelal in hostels waar je je kamer deelt, wil je dit niet en slaap je liever in hotels, dan ben je al snel duurder uit.

Bereken nu hoelang je waar ongeveer bent, dit je je 2e getal.

Dan heb je ook nog reiskosten. En dan bedoel ik niet kosten van het openbaar vervoer, hier bedoel ik de trein/bus/vliegtuigen die gaat nemen om van land naar land te reizen, de grote uitgaven. Veel reis bureau’s bieden speciale wereldreis tickets, je bezoekt dan een een x aantal landen voor een vast bedrag. Dit is je 3e bedrag.

Verder wil je natuurlijk wel leuke dingen doen als je op wereldreis bent, Bedenk wat je ongeveer wilt gaan doen. Ik wil bijvoorbeeld naar de Stargate convention in Amerika maar ook in Australië wil uit met een parachute uit een vliegtuig springen, ik kan zo even niet op de naam komen. Het zou jammer als je dat niet kunt doen, bedenk wat je wilt doen en neem daar ook een bedrag voor.

Dan hebben we nog het bijzondere dingen bedrag. Hier vallen onder, Visa’s, een reisverzekering, en vaccinatie kosten. Nu kun je dat laatste vaak terug krijgen, maar je moet het op het moment zelf wel betalen. Tel bij dit bedrag ook 500-1000 euro op voor onvoorziene uitgaven. Als er wat gebeurd wat je verzekering niet dekt wil je toch niet meteen naar huis moeten.

Voor landen zoals Australië heb je ook een bewijs nodig dat je minsten 3000 australische dollar op je rekening moet hebben staan, dit moet je kunnen bewijzen bij de grens.

In mijn geval heb ik ook gepland om te gaan werken in Australië, dit geeft me wat meer bestedingsvrijheid, maar ik ga er niet vanuit dat ik ook werkelijk werk vind. Op het moment dat je geen werk vind kun je dan nog wel eens in de problemen raken.

Tel alle losse bedragen bij elkaar op, daar heb je je budget! Zoals je misschien wel verwacht is dit een vrij hoog bedrag. Voor een jaar wereldreis moet je ongeveer uitgaan van 10.000 euro en een half jaar 6.000 euro. Maar wederom, dit is afhankelijk van hoe jij geld uit geeft en naar welke landen je gaat. 1000 euro is genoeg voor 2 maanden in een goedkoop land, maar misschien nauwelijks genoeg voor een paar weken in een duur land. Verder is reizen met 2 altijd goedkoper dan reizen alleen, je kunt dan vaak kosten delen voor taxi’s maar soms ook voor een hotel. 3 weken in een wildpark in Afrika kan dan al snel 1500 euro kosten, terwijl ik ongeveer 6 euro per dag betaal in Guiyang waar ik straks heen ga.

Verder is het ook goedkoper om met 2 te reizen, je kunt dan de kosten van een goedkope hotelkamer delen of als je zelf gaat koken in een hostel, ben je met 2 of meer altijd goedkoper dan alleen. Je hoeft niet samen te reizen, je kunt ook terplekke iemand vinden om dat soort dingen mee te doen. De greyhound buscompanie, die in veel landen passen verkoopt voor een x aantal dagen waarna je onbeperkt door het land kunt bussen heeft ook een actie in australie waar je reismaatje 50% korting krijgt. Als je dat bedrag verdeelt scheelt dat toch wel 25%, en afhankelijk van de pas die je koopt loopt dat in de honderden euro’s.

Er zijn natuurlijk ook altijd mensen die gewoon een tas pakken en op een willekeurig vliegtuig hoppen en naar huis komen als hun geld bijna op is, maar dat zou ik niet kunnen. Ik denk niet dat ik me daar prettig bij zou voelen.

Het klinkt allemaal duur en veel mensen zouden vast daarom er vanaf zien, maar eerlijk is eerlijk, je krijgt er een onbetaalbare situaties en herinneringen voor terug. Oh, een een tof paspoort met alle Visa en stempels!

Dan tot nu toe alle vragen van de weblog die ik zo in mijn iPod email heb staan.

Andere vragen worden heus later nog wel beantwoord.

@ Clarieke:
Ik had er niet over nagedacht, maar in Thailand is het natuurlijk wel 30 graden als ik er ben, goede tip dus.

@ Jess,
Ik kan Peter natuurlijk niet teleur stellen, hij vond zijn zendeling comment nog wel zo leuk.

@ Chris,
Chris! Je wilt niet weten hoe erg ik mijn hoofd heb gebroken om te bedenken welke Chris je was, maar nu weet ik het. Sorry dat je jaloers bent =p ik was ook Jaloers toen jij in Amerika was, dus tja.

@ Alie & Milou,
We kunnen wel een keer skypen als ik in China zit, dus dan kan Milou voor me zingen!

@ Janneke,
Ik ben niet buiten de stad geweest, er is niet zo heel veel te beleven buiten Ulaanbaatar, je moet dan vaak met een excursie iets gaan doen, maar die blijven dan een paar dagen weg en ik heb bijzonder weinig zin om met -50 in een tentje in de Gobi Woestijn te slapen om eerlijk te zijn.

Arme mensen heb ik genoeg gezien, de werkeloosheid is hier erg hoog denk ik. Daklozen heb ik niet gezien, ik heb ergens gelezen dat die voornamelijk onder de grond zitten, er zullen wel warm water leidingen ofzo lopen.

Verder had ik in Mongolië zelf niemand om mee te praten, maar ik het geskypt met mijn ouders en met Jessica, dat was wel fijn, gewoon even te kunnen praten.

Wat voor julie misschien ook wel leuk is om te weten, is dat de grensovergangen hier echt vreselijk zijn, je moet altijd minstens een uur wachten, ze doorzoeken je spullen en dat soort dingen, maar het mest vervelend zijn alle formulieren die je in moet vullen, 1 formulier voor binnenkomst van het land, 1 formulier wat je moet bewaren voor als je er weer uit wilt en verder nog een formulier van welke dingen je allemaal invoert. Je word er simpel van om alles in te vullen. Voordeel is wel je leert je paspoort nummer snel genoeg uit je hoofd, want dat moet je dus echt overal invullen.

Dit is het voor nu, Ik heb echt niets te vertellen. Morgen ben ik in Peking, dus misschien dat ik dan nog wel wat te vertellen heb. Ik word in elk geval door iemand van het hostel opgehaald bij het station, dat is al weer een plus punt.

---

Beijing vs. Peking

2 namen voor dezelfde stad, hoe zit dat? Vroeger, met de oude spelling vertaalde je het chinese woord voor Beijing naar latijns schrift als Peking. In de jaren 80 hebben ze de methode van schrijven veranderd van het oude naar de huidige. Dan schrijf je het dus als Beijing, beide worden begrepen en gebruikt, maar als je het goed wilt doen moet je Beijing gebruiken.

---Dag 1 in Beijing

Het duurde tot goed half 2 voordat de trein weer reed, dus het duurde een tijdje voordat ik kon slapen, hoewel ik voor de grens overgang naar de wc was geweest, was het toch wel een lange avond voordat je weer naar de wc kon.

Het was niet bijzonder raar om weer in de trein te slapen, ik viel snel in slaap, maar ik was dan ook helemaal alleen in mijn coupe. Ongeveer om 10 uur in de morgen werd ik wakker en na me te hebben aangekleed en tanden te hebben gepoetst en alles op geruimd te hebben was het om 11 uur tijd om naar buiten te kijken. Ik moet zeggen, we zijn 2 uur lang door de bergen gereden en het was prachtig. Ik heb geprobeerd om een filmpje te maken, maar omdat we ook vaak door tunnels heenreden was er meer zwart dan bergen. Ik heb wel een paar foto’s gemaakt.

Om tien over 1 stond de trein stil op Beijing station. In het begin was het best wel eng, want alles staat daarin het Chinees en er lopen een hoop mensen. Gelukkig waren er bordjes met een teken voor exit. Eenmaal buiten, en wow, was dat even zoeken, stond er gelukkig een vrouw met een bordje ‘happy dragon hostel’ daar bleek dat er nog meer toeristen in de trein zaten, 5 anderen om precies te zijn. Die heb ik in elk geval niet gezien toen ik door de trein liep.

Er waren 2 amerikanen en 3 polen. Daarna gingen we met een busje naar het hostel, en ik was wel blij daarmee want ik denk niet dat ik het zelf had gevonden. Ik had zeker weinig zin om met mijn zware tas op onderzoek uit te gaan in land waar ik de taal niet spreek, zoals Rusland. Na het inchecken ging ik naar mijn kamer. Het is een 4 persoonskamer, op het moment zijn er 2 andere mensen, Adam en Joey die uit Amerika komen. Maar nu ik dit schrijf zitten er ook 2 duitse jongens hier.

De kamer is schoon en netjes, je krijgt beddegoed en een handdoek. Bij de kamer zit een wc, waar je overigens geen papier in mag gooien, en een douchekop in het midden van de badkamer.

Na mijn spullen daar gebracht te hebben ging ik geld pinnen, want ik had niet genoeg geld mee om het zo te betalen en credit card accepteren ze hier niet. Verder heb ik nog rond gelopen hier door de buurt. Ze hebben veel winkeltjes met kleding en drinken maar ook veel restaurantjes.

Na een paar uur rond gelopen te hebben ging ik weer terug naar het hostel, er was nog geen internet voor op mijn laptop, dus heb ik mijn ouders even gemaild met mijn iPod. Die vind het tenslotte het fijnst om te weten dat alles goed met me gaat. Misschien dat het me lukt om binnenkort met mijn iPod wat op waarbenjij.nu te plaatsen.

Het is op dit moment half 8 en ik ben best wel moe, maar het is raar om nu al te gaan slapen, want geheid dat ik morgen vroeg wakker ben. Ik heb nu geen internet dus op mijn laptop en ik heb weinig zin om nu al te gaan slapen. Misschien dat ik straks ga plannen wat ik de rest van de tijd ga doen.

Ik heb Erik en Erik gesmst, ik hoop eigenlijk dat ze terug mailen zodat ik niet alleen ben. Dat is wel lastig, zo zonder mensen met wie je kunt kletsen. Eigenlijk zou ik gewoon naar de bar moeten gaan vanavond om vrienden te maken, maar dat kan ik niet, zo ben ik niet.

Vanavond heb ik gegeten bij een chinees restaurant. Ze vonden het erg bijzonder dat een buitenlander met stokjes kon eten, ze brachten ook gewoon bestek met het gerecht, maar die heb ik niet gebruikt.

Ik ben rond een uur of 10 gaan slapen en heb vervolgens een lange tijd geslapen, daar was ik blijkbaar wel aan toe. Het bed is hier zachter dan in de trein en in Mongolië, maar het is nog steeds een dun matrasje op een plank. Als je moe genoeg bent slaap je wel.

Om een uur of 11 was ik er eindelijk helemaal uit en aangekleed, daarna ging ik naar de bar, waar ze ook ontbijt opdienen. Ik denk eigenlijk dat je er wel de hele dag door ontbijt kunt krijgen. Maar goed, ik kreeg dus roerei, appel met cruesli en toast met kaas en jam. Ontbijt at ik samen met Josh en zijn vrouw, Stephanie geloof ik. Zij zaten ook bij mijn in de trein vanaf Ulaanbaatar blijkbaar.

Na het ontbijt maakte ik kennis met Emma, die hier vanacht midden in de nacht aankwam. Zij woont een jaar in China en geeft ergens in het zuiden Engelse les. Samen met haar ben ik vandaag naar de YoungdeDong tempel geweest . Dat is de grootste/oudste/weet ik veelste Lama temple in China. Ze hadden me er toch een vracht budda’s.

Voor de mensen die zich zorgen maken, ik ga altijd met de juiste bescherming een tempel binnen ;)

Het was een bijzondere ervaring, voor elk budda beeld stonden wel een paar mensen met wierrook te zwaaien, en ook was er 1 of andere sessie bezig waarbij enkele tientalle monikken wat aan het opdreunen waren.

Nadat Emma weg was, die ging wat anders doen na die tijd, heb ik een tijdje rond gezworven door een Hutong, een smal straatje met winkeltjes en huisjes en dergelijke. Dat was best wel bijzonder, want je merkt dat veel oudere chinezen veel tijd op straat doorbrengen. Er staan veel stoelen en bankjes en hier en daar zitten 2 oudere chinezen Majong of een soort Dammen te spelen met een groep mensen erom heen die ze aanmoedigen.

Rond een uur of 6 ging ik weer terug naar het hostel, ik had het inmiddels best wel koud en moest naar de wc. Nu zijn er hier genoeg openbare toiletten, maar ik ben nog niet helemaal klaar voor het gebruiken van een hurk toilet.

Om even makkelijk mijn mail te kunnen bekijken ging ik op 1 van de computers van het hostel en toen ik me aanmelde op skype zag ik dat mijn ouders toevallig ook online waren. Daar heb ik dus even mee gepraat en ook met Margreet en Jess.

Verder moet ik echt even kwijt dat dit een super hostel is, je krijgt regelmatig schoon beddegoed, en ook handdoeken, shampoo en bodywash word door hun geleverd. De mensen die er werken zijn heel vriendelijk en praten goed engels.

Ook ging ik vandaag voor het eerst met de metro, ik had gedacht dat het wel een enorm probleem zou zijn, maar dat viel super mee. Alles is behalve in het chinees ook in het Engels aangegeven en er zijn overal schermen zodat je kunt zien waar je bent en waar je heen gaat.

Morgen is het oudejaars dag, en ik heb besloten dat ik op Nieuwjaars dag naar de Chinese muur gaat, met een beetje geluk is het dan niet vol moet toeristen. Er zijn 3 verschillende toers naar verschillende muur stukken, dus ik moet alleen nog even uitzoeken naar welke ik dan ga.

Het is nu kwart over 7 en ik ga even kijken waar ik wat kan eten. Morgen, oudejaarsdag hier in China, ga ik naar de verboden stad, ik denk dat ik daar wel de hele dag zoet mee ben. Verder ga ik na het eten hier nog wat in de bar hangen denk ik.

---Even na het schrijven werd ik gebeld door Erik en heb met hun afgesproken, we toen samen ergens gegeten en nog het een en ander gedronken. Rond een uur of 12 rolde ik vervolgens tevreden mijn bedje in.

Het was mijn plan om vandaag een Chinees telefoon nummer te regelen en naar de verboden stad te gaan. Dus vol goede moed zat ik om kwart over 10 aan het ontbijt (later dan ik gepland had) en om half 11 was ik onderweg. Ik had 1 van de meisjes van de bali gevraagd om het 1 en ander voor me in Chinees op te schrijven, maar ze liep wel even met me mee zei ze. Bij de telefoon winkel heb ik een chinees nummer gekocht, en het grappige is, je kunt daar je eigen telefoonnummer uitzoeken. Een 4 klinkt in China bijna hetzelfde als het woord voor dood, en aangezien ze enorm bijgelovig zijn zijn die telefoonnummers niet zo duur als nummers met een 6 of een 8, dat zijn hier geluksnummers. Het verschil kan wel oplopen tot 250 euro.

Helaas kan ik er nu nog niet mee bellen, je moet er mintens 200Y beltegoed op hebben staan om naar een ander land te kunnen bellen, maar dat heb ik niet. Helaas laat mijn budget het van de week ook niet toe om dat te kopen. Volgende week misschien.

Na het beltegoed avontuur begaf ik me vol goede moed op weg naar de verboden stad. Het was een graad of 2 onder het vriespunt maar het zonnetje scheen en het was lekker weer. Omdat het vandaag oudjaarsdag is, zijn veel winkels in de stad gesloten. Gelukkig stond er op mijn brochure dat de verboden stad het hele jaar open was. Halverwege een drukke winkelstraat waren 2 mannen aan het vechten. Daarom heen stonden een paar politie mannen die probeerde ze uit elkaar te halen. Daar weer om heen stonden tientallen chinezen, ik weet niet of ze nou nieuwschierig waren of dat ze erbij hoorden, maar het was wel een grappig gezicht.

Na ongeveer 40 minuten gelopen te hebben kwam ik aan bij de verboden stad. De eerste 3 poorten kon je zonder problemen door, naar toen ik probeerde een kaartje te kopen bij de hoofd ingang bleek dat het vandaag toch gesloten was. (Dat denk ik, alles zat op slot, dus het lijkt me een goede gok.) Geïrriteerd begon ik weer aan de terug tocht, ik had de metro kunnen nemen voor 2Y, maar het leek me ook wel leuk om gewoon een beetje door het winkelcentrum te slenteren. Verder heb ik bij de Engelse boekenwinkel hier 2 boeken gekocht om lekker te lezen en in te ruilen voor andere boeken bij het hostel hier. (2 boeken in de bibliotheek brengen, 1 weer mee nemen) Ik heb nog niet gekeken maar ik hoop een Lonely Planet te scoren van 1 van de landen waar ik heen ga.

Verder hadden ze bi j die winkel ook een grote sectie met engelstalige reisboeken, hoe langer ik daar was hoe meer ik wilde reizen. Laten we weer deze wereldreis afmaken, dan zien we wel weer verder.

Na het rondslenteren was ik best wel koud en ben een cafe binnen gegaan. Het leek wel een soort van Chinese starbucks, met een net-niet-starbucks logo aan de muur. Met een soort chinees gebak (je weet nooit zeker wat je hier eet) het leek wel een soort soesjes maar dan met bananen vulling. Lekker warm in een hoekje met mijn boek heb ik daar een stuk gelezen totdat ik naar de wc moest. (serieus, hurk wc’s zijn nog steeds een slecht idee) na ongeveer 20 minuten kwam ik bij mijn hostel aan.

Na mijn blaas leeg te hebben gemaakt probeerde ik weer te vergeefs op internet te komen. Onder tussen had ik een gesprek met Josh, hij en Adam reizen voor 1,5 maand door China, Adam is een proffessor en kan niet langer vrij krijgen.

Het is nu tien over half 7, en er word al een beetje geknald buiten, maar voor Nederlandse begrippen valt het nog super mee. Ik ga straks ergens eten en niet te laat naar bed. Morgen ga ik met een tour naar de Chinese muur en die vertrekt al om 7 uur. Door op nieuwjaarsdag te gaan hoop ik eigenlijk dat het niet zo druk is. Verder is het weer morgen ook niet zo slecht, of in elk geval niet zo koud. Het is hier een droge regio dus regenen zal het in elk geval niet.

Er is vanavond een buffet in de bar, maar ik vind het eigenlijk te duur voor een uur eten. Hopelijk kan ik iemand vinden die met me mee gaat, wel zo gezellig.

Dit was mijn 2e hele dag in China tot nu toe. Ik denk niet dat ik vanavond nog iets bijzonders ga beleven.

Voor iedereen die zich trouwens afvraagt hoe het gaat mijn mijn heimwee, best goed! Ik heb hier veel meer contact met mensen, er zijn mensen die ook reizen en verhalen delen is echt super leuk. Ik het zo nu en dan nog wel een beetje een heimwee gevoel, maar uiteindelijk lijkt me dat niet meer dan normaal. Ik ben tenslotte in mijn eentje bijna een jaar onderweg, en de eerste maand is altijd het moeilijkst.

---Happy Chinese New Year!

Er werd flink wat afgefeest afgelopen nacht, en dat heb ik gemerkt, pas om 3 uur was het stil genoeg en viel ik in slaap.

Helaas had ik me ook ingeschreven dat om vandaag met een een tour naar de chinese muur te gaan. Dit betekende dat om 7 uur aan het ontbijt verwacht werd. Onnodig om te zeggen dat 4 uur slaap niet echt ideaal is. De tocht naar de muur was ongeveer 2 uur met de bus. We gingen eerst ook nog langs 3 andere hostels om uiteindelijk met 25 mensen naar de muur te gaan. Niet alle stukken van de muur zijn open omdat het niet allemaal even veilig was, maar ik ging naar de muur bij Mutanyita *ofzo, ik moet nog even uitzoeken hoe het ook al weer wel heette.*

Aangekomen bij de chinese muur moest ik van al het gehobbel in de bus natuurlijk nodig naar wc, dus in het cafe in de buurt konden we naar de wc, vol goede moed ging ik naar binnen om tot de conclusie te komen dat ze alleen hurk toiletten hebben hier. Ik dacht niet dat ik het ging redden om nog 3 uur rond te lopen met een volle blaas plus de toch terug , dus het moest er dan toch van komen, ik heb naar een hurk toilet geweest. Achteraf vind het super mee en ik vraag me af waarom ik me zo aanstelde.

We gingen omhoog met een kabel baan, en het was echt super bijzonder. Je gaat een paar honderd meter de lucht in in een soort ski-lift ding. Ik heb er een filmpje van gemaakt maar ik weet niet wanneer ik die up kan loaden.

Voor iedereen zegt dat je over de Chinese muur loopt kan ik je vertellen dat dat absoluut niet waar is. Je beklimt de chinese muur. Het waren ongeveer 4 kilometer van trappen en stapjes stukken die ohoog en omlaag liepen. Laten we eerlijk zijn, we hadden maar 3 uur, ik heb niet het complete stuk gehaald. Er waren van mijn hostel 3 Britse en 1 Iers meisje met wie ik mee was gegaan. Op de terug weg kon je kiezen om via een pad naar beneden te lopen, met de kabelbaan of te rodelen. Drie keer raden welke ik gekozen had.

Helaas ging de persoon voor mij niet echt super snel met zijn wagentje, dus ik denk niet dat ik harder ben gegaan dan 50 kilometer per uur, maar super tof was het wel.

Bij de tocht zat ook lunch inbegrepen, een 300 meter van de uitgang van de muur, of het bezoekers centrum, was een restaurant waar we gingen lunchen. Voordat je er was moest je trouwens wel langs een paar volhoudende verkopers van shirts, magneten en andere ‘herinneringen’ aan de muur. Ik denk dat ik het niet snel ga vergeten, ik heb foto’s en spierpijn.

Moeilijk is het niet, herhaalt gewoon Bo, Xiexie (booow tsjie tsjie) wat nee, dank je wel betekend.

Lunchen was super lekker. Je ziet aan een tafel met een draaischijf in het midden, op die schijf staan verschillende gerechten die je dan kan opscheppen. Ik word elke dag beter in eten met stokjes, ook begrijp ik het chinees ook steeds beter en ik vind zelf dat de paar zinnetjes die ik spreek goed klinken. Chinezen zullen dit ongetwijfeld niet vinden.

Om 4 uur was ik weer terug bij het hostel en heb sinds niet zoveel gedaan, een beetje gelezen in mijn geleende boek, wat gegeten in de bar, en nu, kwart voor 10, even een blog schrijven over hoe mijn dag was.

De Chinese muur zelf was niet zo druk als andere dagen, dit dus doordat het een feestdag is, dat was wel fijn want nu had je wat meer ruimte op de trappen op de struinen en foto’s te maken.

Verder vind ik het erg moeilijk om leeftijden te schatten bij Chinezen, je kunt wel een vage categorie maken, (oud en jong) maar een precieze schatting zit er echt niet in. Wat me ook opvalt is dat vooral de meisjes gek zijn op knuffeltjes en frutsels. Het word echt niet raar gevonden als een tiener rondloopt met in de ene hand een jongen en de andere hand en in de andere hand een knuffel.

Als laatste wil ik jullie allemaal even zeggen dat jullie opwekking nummer 594 moeten luisteren. Heerlijk nummer wat ik de laatste dagen meerdere keren heb geluisterd.

Morgen moet ik mijn kleren naar de was brengen, want ik heb nog maar 1 paar sokken. 1 kg was voor 15Y. Misschien dat ik ook dit verslag online kan krijgen. We zullen zien.

Vragen:
@Gerrit en Els,
Zolang oma geen computer heeft zal mijn moeder de blogs wel uitposten. Leuk dat jullie het ook volgen.

@ Alie,
Ik hoop dat je vragen zijn beantwoord met deze blog, de verboden stad hoop ik morgen te bezoeken.

@ Corien,
Ik ben nu in Beijing, de 31e vlieg ik naar Hans en Marrianne en de kinderen.